MicroRNAها (miRNA ها) یک زیر کلاس از RNA های تنظیمی کوچک هستند که تقریباً توسط همه متازواها و تک یاخته ها بیان می شوند. آنها بیان ژنها را یا با شکافت مستقیم و یا با سرکوب ترجمه mRNA های هدف و از طریق جفت شدن پایه مکمل جزئی انجام می­ دهند. واحد فعال و کاربردی miRNA یک مجموعه از پروتئین های ارگونات معروف به کمپلکس خاموش کننده ناشی ازmicroRNA (miRISC) است. عملکرد آن ها تنظیم فرآیندهای مختلف رشد و فیزیولوژیک می ­باشد. اختلال بیان miRNA در سلول های انسانی عوارضی مانند سرطان، اختلالات عملکرد قلب و عروق، آسیب کبدی، اختلال عملکرد ایمنی، سندرم های متابولیک و عفونت های بیماری زا را به همراه دارد. تعداد فزاینده ای از مطالعات نشان داده است که miRNA ها در واقع یکی از اجزای اصلی تعاملات میزبان و عوامل بیماری زا هستند و نقش مهمی در پاسخ های ایمنی میزبان نسبت به میکروارگانیسم ها دارند miRNA در حال ظهور به عنوان ابزاری مهم برای مطالعه ژنتیکی، توسعه درمانی و تشخیص عفونت های بیماری زای انسانی ناشی از ارگانیسم های مختلف بیماریزا مانند ویروس ها، باکتری ها، انگل ها و قارچ های شناخته شده اند.

هیپوپلازی کامل سلول لیدیگ: با فقدان یا کاهش شدید سلول های لیدیگ در بیضه ها مشخص می شود که منجر به هرمافرودیتیسم کاذب در مردان می شود. هیپوپلازی جزئی سلول لیدیگ: شامل کاهش نسبی در تعداد سلول های لیدیگ است که منجر به درجات مختلف کمبود آندروژن و دستگاه تناسلی مبهم در افراد مبتلا می شود.

رتینوئیک اسید (به انگلیسی: Retinoic acid ) با فرمول شیمیایی C۲۰H۲۸O۲ یکی از متابولیتهای ویتامین آ با شناسه پاب‌کم ۴۴۴۷۹۵ است؛ که جرم مولی آن ۳۰۰٫۴۳۵۱۲ g/mol می‌باشد. این ترکیب در تمام طنابداران یافت می‌شود و ضروری است.

امروزه بخوبی مشخص شده است که فهم تعاملات سلول های سرطانی و سیستم ایمنی برای توسعه درمان های موثر و بهبود نتایج بیمار بسیار مهم است. بعنوان یکی از مهمترین و مقدم ترین تحقیقات در زمینه سرطان، میکرومحیط تومور به بررسی پیچیدگی‌های ریزمحیط تومور، با تمرکز بر سیستم ایمنی بویژه در سرطان‌های مثانه و پستان می پردازد.

برای درمان نئوپلاسم به صورت کلی چهار نوع درمان مورد استفاده قرار می‌گیرد: ۱. شیمی درمانی ( استفاده از داروها برای کشتن سلولهای سرطانی ) . ۲. پرتو درمانی ( استفاده از مقادیر زیادی اشعه x یا سایر پرتوهای پر انرژی برای کشتن سلولهای سرطانی ). ۳. جراحی ۴. درمان‌های زیست شناختی ( استفاده از دستگاه ایمنی بدن برای مبارزه یا سرطان ) انتخاب هر روش درمانی به نوع سرطان، میزان گسترش (مرحله) و میزان بدخیمی سلولها (درجه) بستگی دارد. مثلاً روش جراحی در درمان سرطانهای خونی چندان کاربردی ندارد. بسیاری از اوقات استفاده از دو یا چند روش درمانی برای معالجه بک بیمار لازم می‌شود مانند جراحی ماستکتومی و برداشتن پستان در سرطان سینه و رادیوتراپی یا شیمی درمانی برای نابود کردن سلولهای سرطانی باقی‌مانده احتمالی.

زیست‌نشانگر یا نشانگر زیستی(به انگلیسی: Biomarker) یک شاخص کمی مبین برخی حالات‌ها زیست‌شناختی یا شدت یک بیماری است. گاهی به یک ماده که حضورش نشان‌دهنده وجود یک جاندار زنده است، اشاره دارد. یک نشانگر زیستی در حوزه پزشکی شاخص کمی بیانگر شدت بیماری است. زیست‌نشانگرها اغلب در بررسی فرایندهای طبیعی زیستی، ارزیابی مواجهه شغلی، سم‌شناسی، فرایندهای یمنی یا پاسخ دارویی به یک درمان ویژه ارزیابی می‌شوند و در بسیاری از رشته‌های علمی استفاده می‌گردد.

(Photodynamic therapy (PDT یک روش درمانی برای سرطان است که در آن دارویی که به نور حساس است و اصطلاحاً به آن photosensitizer یا photosensitizing agent گفته می شود به بیمار تزریق می شود. این دارو به طول موج خاصی از نور حساس بوده و در زمان تابش آن طول موج به دارو، اکسیژن تولید شده و سلول‌های همسایه خود را نابود می کند.

سرطان پروستات مقاوم به اخته متاستاتیک نوعی سرطان پیشرفته پروستات است که دیگر به درمان های معمولی پاسخ نمی دهد و به سایر قسمت های بدن سرایت کرده است. محققان موسسه تحقیقات سرطان لندن دریافته‌اند که این مقاومت ممکن است در برخی افراد با جلوگیری از ربوده شدن گلبول‌های سفید و کشیده شدن آنها به تومورها معکوس شود.