مرکز تحقیقات اورولوژی | اثر آنتی نئوپلازی اسفنگولیپید لیشمانیا در رشد تومور با کنترل رگ‌زایی و پاسخ های التهابی

مرکز تحقیقات اورولوژی | اثر آنتی نئوپلازی اسفنگولیپید لیشمانیا در رشد تومور با کنترل رگ‌زایی و پاسخ های التهابی
لوگو

مرکز تحقیقات ارولوژی

دانشگاه علوم پزشکی تهران

اثر آنتی نئوپلازی اسفنگولیپید لیشمانیا در رشد تومور با کنترل رگ‌زایی و پاسخ های التهابی

برای درمان نئوپلاسم به صورت کلی چهار نوع درمان مورد استفاده قرار می‌گیرد: ۱. شیمی درمانی ( استفاده از داروها برای کشتن سلولهای سرطانی ) . ۲. پرتو درمانی ( استفاده از مقادیر زیادی اشعه x یا سایر پرتوهای پر انرژی برای کشتن سلولهای سرطانی ). ۳. جراحی ۴. درمان‌های زیست شناختی ( استفاده از دستگاه ایمنی بدن برای مبارزه یا سرطان ) انتخاب هر روش درمانی به نوع سرطان، میزان گسترش (مرحله) و میزان بدخیمی سلولها (درجه) بستگی دارد. مثلاً روش جراحی در درمان سرطانهای خونی چندان کاربردی ندارد. بسیاری از اوقات استفاده از دو یا چند روش درمانی برای معالجه بک بیمار لازم می‌شود مانند جراحی ماستکتومی و برداشتن پستان در سرطان سینه و رادیوتراپی یا شیمی درمانی برای نابود کردن سلولهای سرطانی باقی‌مانده احتمالی.

اغلب اوقات، درمان‌های مرسوم، یعنی شیمی‌درمانی، در سلول‌های سرطانی مقاومت ایجاد می‌کنند و در برابر بیماری‌های مختلف مؤثر نیستند. یک استراتژی جایگزین یا یک موجودیت جدید می‌تواند این مشکل را حل کند. جالب توجه است که دنیای میکروبی به عنوان یک منبع جدید بالقوه برای ارائه مولکول‌های فعال بیولوژیک مانند اسفنگولیپیدها برای درمان مؤثر سرطان، در تحقیقات دارویی مورد بررسی قرار گرفته است. یک اسفنگولیپید با منشأ میکروبی، به ویژه از لیشمانیا دونوانی (LSPL)، با کنترل رشد سلول ها ، می تواند فعالیت ضد سرطانی داشته باشد. مطالعه حاضر نشان می‌دهد که در میان طیف وسیعی از سلول‌های سرطانی از جمله PC3 (سلول های سرطان پروستات ) ، LSPL-1 (یکی از اجزای LSPL) به صورت وابسته به غلظت و زمان، زنده مانی سلول ها را کاهش داده و توقف چرخه سلولی را القا می کند. آنالیز فلوسایتومتری نشان داد که1 LSPL-با تغییر پتانسیل غشای میتوکندری سلول ملانومای ROS مثبت را تولید می‌کند. همچنین از طریق افزایش بیان زیر واحد p21 به همراه PUMA و NOXA، می تواند p53 را از ناحیه غنی از سرین فعال کند. همچنین در شرایط (in vivo) کاهش مویرگ‌های تومور و شاخص میتوزی را القا می‌کند و همزمان میزان بقا حیوان آزمایشگاهی را بهبود می‌بخشد. پاسخ‌های التهابی شامل سطح بالای سیتوکین-کموکین و افزایش بیان PCNA و F480 با درمان با LSPL-1 در موش‌های حامل تومور مهار می‌شوند. علاوه بر این، LSPL-1 تولید چندین عامل محرک رشد، فعالیت های متاستاتیک و فاکتورهای رگ‌زایی مانند VEGF، Ang-2 و CD34 را کاهش می‌دهد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که LSPL-1 پتانسیل اینکه به عنوان یک عامل قوی بازدارنده ی رشد سلول های سرطانی و رگ‌زایی مرتبط با آن مورد بررسی قرار گیرد را دارد.

مدیر سایت
تهیه کننده:

مدیر سایت

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
متن مورد نظر خود را جستجو کنید
تنظیمات پس زمینه