برای بررسی فعالیت ضد توموری ترکیب مهار AKT و دوستاکسل در تومورهای پروستات پروتئین PTEN null و WT

کاهش سلول های T تنظیمی درون توموری وابسته به گیرنده Fc را به عنوان مکانیزم مورد نیاز برای افزایش احتمال بقا با ترکیب SM و anti-CTLA-4 تأیید شد.

تکنولوژی ریزآرایه زمینه تجزیه و تحلیل بیان ژن با توان عملیاتی بالا را امکان پذیر می کند به نحوی که استفاده از داده های ریز آرایه سبب فهم بهتر مکانیسم های مولکولی و معماری ژنتیکی در دهه گذشته شده است. هدف این مطالعه تجزیه و تحلیل مقایسه ایی داده های ریزآرایه دو لاین سلولی سرطان پروستات LNCap و PC-۳ برای شناسایی نشانگرهای زیستی بالقوه سرطان پروستات به شیوه ای سیستماتیک و قدرتمند می باشد. مجموعه داده ریزآرایه GSE۱۳۱۳۱ مشتمل بر ۲ رده سلولی LNCaP و PC-۳ از پایگاه داده بیان ژن GEO انتخاب و با استفاده از ابزار آنلاین GEO۲R آنالیز شدند. تجزیه و تحلیل هستی شناسی ژن (GO) و غنی سازی ژن ها در مسیر KEGG با استفاده از پایگاه داده حاشیه نویسی، تجسم و کشف یکپارچه (DAVID) انجام شد و با استفاده از پلاگین Cytohubba ژن های اصلی دارای تعاملات زیاد (هاب ژن های اصلی) شناسایی شدند و در نهایت ماژول های اصلی اثر گذار مشخص شدند.

امروزه با گسترش تکنولوژی‌های نوین گامی بلند در جهت تشخیص، درمان و پیشگیری سرطان برداشته شده است. در گذشته هر چند تکنیک‌های مختلف پاتولوژی و برخی روش‌های مولکولی در تشخیص بیماری سرطان و تعیین پیش‌آگهی آن کمک کننده بودند، لیکن این روش‌ها از جهات مختلف دارای نقایصی هستند. فناوری امیکس به بررسی همزمان تعداد زیادی از یک جز سلولی (مانند ژن، پروتئین، رونوشت و متابولیت) می‌پردازد. آنالیز همزمان سبب می‌شود تا تصویر کلی‌تر و واقعی‌تری از روند حوادث سلولی بویژه در سلول‌های سرطانی بدست آید. امروزه این تکنولوژی در انسان بصورت گسترده‌ای جهت تشخیص و درمان سرطان و همچنین تعیین پیش‌آگهی و تخمین میزان بقای بیماران مبتلا مورد استفاده قرار می‌گیرد. همزمان و همگام با مطالعات انجام گرفته در انسان، مطالعات مشابهی در مقیاس کمتر در سگ انجام شده است. نظر به اهمیت معرفی روش‌های نوین در حوزه سرطان‌شناسی، در مقاله حاضر به معرفی مهمترین روش‌های امیکس یعنی ژنومیکس، ترانس‌کریپتومیکس و پروتئومیکس پرداخته شده است. همچنین در ادامه به کاربرد هر کدام از این روش‌ها در سرطان‌های سگ در قالب مطالعات انجام گرفته اشاره شده است.

تاخوردگی صحیح پروتیینها یکی از مهمترین عوامل و مشکلات در مسیر ساخت پروتیینهای نوترکیب است. وجود پیوندهای دی سولفیدی یکی از مهمترین عواملی است که منجر به تاخوردگی نامناسب پروتیینها میگردد در حالیکه تشکیل پیوندهای دی سولفیدی صحیح برای فعالیت بیولوژیک بسیاری از پروتیینها ضروری است. پروتیین دی سولفید ایزومراز اولین و مهمترین کاتالیست تاخوردگی پروتیینها است که کاهش، اکسایش و ایزومریزاسیون پیوندهای دی سولفیدی را کاتالیز میکند. تاکنون گزارشی مبنی بر وجود پروتیین دی سولفید ایزومراز با ویژگی پایداری در محدوده ی وسیعی از pH و دما ارایه نشده است در نتیجه این آنزیم میتواند کاربردهای بالقوه فراوانی در صنایع مربوطه داشته باشد.

بیلیهٔ کالمِت و گِرَن (به فرانسوی: Bilié de Calmette et Guérin) یا به‌اختصار، ب.ث.ژ.، تنها واکسن برضد بیماری سل است که از بیلیهٔ ضعیف‌شدهٔ بیماری سل گاوی به‌دست می‌آید. نام واکسن برگرفته از نام دو کاشف واکسن، آلبرت کالمت، پزشک و کامی گرن، دامپزشک فرانسوی است. پروژه ساخت واکسن توسط این دو دانشمند از سال ۱۹۰۵ شروع شد و سرانجام پس از ۱۶ سال و انجام ۲۳۰ پاساژ به دوز ایمنی دهنده انسانی دست پیدا کردند. بیلیه‌های تزریق شونده در زیر پوست انسان٬ به اندازهٔ کافی شبیه به اجداد وحشی خود بوده و پی‌آمد آن قادر به ایجاد مقداری ایمنی در برابر بیماری سل انسان هستند. واکسن ب.ث.ژ می‌تواند از هیچ تا ۸۰٪ در پیشگیری سل و برای یک دورهٔ پانزده‌ساله مؤثر باشد. بااین‌حال، قدرت اثر و محافظتی این واکسن، به نظر می‌رسد با توجه به جغرافیای انسانی و نیز آزمایشگاهی که در آن واکسن ساخته شده است٬ متفاوت باشد.[۱] در کشورهایی که بیماری سل شایع است یک دوز در نوزادان سالم توصیه می‌شود که بهتر است تا حد ممکن زمان تجویز آن به زمان تولد نزدیک باشد. نوزادان مبتلا به اچ آی وی/ایدز نباید واکسینه شوند.

در زیست شناسی مولکولی microRNA mir-143 یک مولکول RNA کوتاه است. MicroRNA ها برای تنظیم سطح بیان ژن های دیگر توسط مکانیسم های مختلف عمل می کنند. mir-143 در مهره داران بسیار حفاظت شده است. گمان می رود mir-143 در مورفوژنز قلب نقش داشته باشد اما در سرطان نیز نقش دارد.

هایپرترمی به معنای درجه حرارت بدن است که که بالاتر از حد طبیعی است. درجه حرارت بالای بدن اغلب توسط بیماری هایی نظیر، تب و یا حرکت یا سکته گرمایی، ایجاد می شود. اما هاپرترمی می تواند همچنین به درجه حرارت گرمایی – کنترل با دقت در استفاده از گرما برای اهداف پزشکی- اطلاق شود. در این جا، ما بر روی چگونگی استفاده از گرما در درمان سرطان، تمرکز خواهیم کرد. هنگامی که سلول ها در بدن در معرض درجه حرارت های بالاتر از درجه حرارت معمولی قرار می گیرند، تغییراتی در داخل سلول ها به وجود می آید. درجه حرارت های گرم تر می تواند سلول هایی را به وجود بیاورد که به احتمال زیاد توسط درمان های دیگر مانند اشعه درمانی یا شیمی درمانی، تحت تاثیر قرار می گیرند. درجه حرارت های بسیار بالا می تواند سلول های سرطانی آشکار را از بین ببرد اما آن ها همچنین می توانند موجب آسیب و یا کشته شدن سلول های طبیعی و بافت ها، شوند. به همین دلیل است که هایپرترمی باید به دقت کنترل شود و باید توسط پزشکانی انجام شود که در استفاده از آن دارای تجربه هستند.