این حسگرها نانوذراتی هستند که با آنزیم‌های موسوم به پروتئاز اتصال برقرار می‌کنند. این آنزیم‌ها کلید بقا و انتشار سلول‌های سرطانی هستند و امکان جابه‌جایی آن‌ها را از طریق برش ماتریس برون‌یاخته‌ای فراهم می‌کند. ماتریس برون‌یاخته‌ای شبکه‌ای از مولکول‌هایی مانند کلاژن و سایر پروتئین‌ها است که سلول را احاطه می‌کنند. محققان این نانوذرات را با استفاده از پپتیدهای مشخصی می‌پوشانند که به طور طبیعی توسط پروتئاز مورد هدف قرار می‌گیرند. سپس نانوذرات به بدن شخص تزریق می‌شود و به طور طبیعی توسط تومور جذب می‌شود. سپس پروتئازها پپتیدها را از حسگر جدا می‌کنند و در نتیجه نشانگرهای زیستی آزاد می‌شوند که با آزمایش نمونه ادرار قابل تشخیص هستند.

گواهی ثبت اختراع ابزار مخصوص انجام پیوند ( آناستوموز ) مجرای ادرار به مثانه

ترکیب انزالوتامید و GSK-126 را به عنوان درمانی امیدبخش برای CRPC معرفی می کند و که می تواند در ایمونوتراپی سرطان پروستات راه گشا باشد.