ترکیب انزالوتامید و GSK-126 را به عنوان درمانی امیدبخش برای CRPC معرفی می کند و که می تواند در ایمونوتراپی سرطان پروستات راه گشا باشد.

با توجه به کاربرد گستردهٔ سلول‌زدایی در درمان، روش‌های شیمیایی، فیزیکی و آنزیمی به دقت به کار گرفته می‌شوند تا از صحت ساختاری و شیمیایی داربست‌ها و مطابقت آن با بافت اصلی اطمینان حاصل شود. محققان می‌توانند با استفاده از سلول‌های پیش‌ساز و سلول‌های بنیادی بالغ و تمایز دادن آن‌ها در داربست‌های ماتریکس برون‌یاخته‌ای، بافت و اندام مورد نظرشان را ایجاد کنند و به بیمار پیوند بزنند. علی‌رغم آنتی‌ژن‌های سطح سلول، اجزای زیست‌شیمیایی موجود در ماتریکس برون‌یاخته‌ای میزبان‌های مختلف، یکسان بوده و پاسخ ایمنی چندانی را به همراه ندارد. تلاش برای حفظ ساختاری و شیمیایی فیبرها، فاکتورهای رشد و سایر پروتئین‌های ماتریکس برون‌یاخته‌ای در این فرایند، جهت تمایز موفق سلول‌های پیش‌ساز، لازم است. موفقیت سلول‌زدایی بستگی به منشأ بافت اصلی، اجزا و چگالی آن دارد. در حال حاضر، این روش در ساخت داربست‌های زیستی برای بازسازی بافت‌های قلبی، پوستی، تنفسی، کلیوی و غیره حاضر است و ساخت کامل اندام هم در مراحل اولیهٔ پیشرفت است.

نتایج بر نقش مرکزی لاکتات در تومورزایی کلیه تأکید می‌کند و بینش جدیدی در مورد مکانیسم احتمالی چگونگی تأثیر فسفولیپیدها بر تومورزایی کلیه ارائه می‌کند.