کانال کلسیمی، یک کانال یونی است که نفوذپذیری انتخابی به یون‌های کلسیم دارد. این واژه، گاهی مترادف با کانال‌های کلسیمی ولتاژی مورد استفاده است، هرچند که کانال‌های کلسیمی لیگاندی نیز در سلول‌ها وجود دارند. کانال‌های کلسیمی لیگاندی و ولتاژی، به ترتیب، به اتصال لیگاندهای مختلف و ولتاژهای مختلف، واکنش نشان داده و باز و بسته می‌شوند.TRPV6 (Transient Receptor Potential Cation Channel Subfamily V Member 6) یک ژن کد کننده پروتئین است. بیماری های مرتبط با TRPV6 عبارتند از هیپرپاراتیروئیدیسم، نوزادان گذرا و هیپرپاراتیروئیدیسم، نوزادان شدید. از مسیرهای مرتبط با آن می توان به سیگنال دهی TCR در سلول های CD4+ T ساده و انتقال کانال یونی اشاره کرد.

سرطان پروستات یک بیماری پیچیده با انواع مختلف است که یکی از انواع آن سرطان پروستات نورواندوکرین (NEPC) است. حدود 10 تا 15 درصد از افراد مبتلا به متاستاز سرطان پروستات مقاوم به درمان CRPC (Castration-Resistant Prostate Cancer) در نهایت به NEPC مبتلا می‌شوند که چالش‌های مهمی را برای تشخیص و درمان ایجاد می‌کند.این پروتئین فعالیت اتصال یون کلسیم را فعال می کند. پیش‌بینی می‌شود که در چندین فرآیند، از جمله مدولاسیون انتقال سیناپسی شیمیایی، دخیل باشد. تنظیم منفی اندوسیتوز؛ و تنظیم منفی پاسخ به استرس اکسیداتیو. جزء جدایی ناپذیر غشاء است.

فلور میکروبی دستگاه گوارش شامل مجموعه‌ای از میکروب‌ها از جمله باکتری‌ها، آرکی‌ها و قارچ‌هاست که در لوله گوارش انسان و سایر جانوران از جمله حشرات زندگی می‌کنند. روده، محل اصلی استقرار این میکروارگانیسم‌ها در انسان است. هنگامی که مطالعهٔ فلور گوارشی در سال ۱۹۹۵ آغاز شد، تصور می‌شد که این میکروب‌ها سه نقش کلیدی دارند: دفاع در برابر عوامل بیماری‌زا، حفظ بافت پوششی روده و متابولیزه کردن ترکیبات غیرقابل هضم در غذا. مطالعات بعدی نقش ایجاد مقاومت برای بدن در برابر میکروب‌ها و کمک و آموزش به دستگاه ایمنی بدن را در ارتباط با محور مغز - روده نشان داد. ترکیب میکروبی میکروبیوتای روده در مناطق مختلف دستگاه گوارش متفاوت است. روده بزرگ دارای بالاترین تراکم میکروبی ثبت‌شده در میان تمامی زیستگاه‌های روی زمین است که بین ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ گونه مختلف را میزبانی می‌کند. با این‌حال، ۹۹ درصد از باکتری‌های روده از حدود ۳۰ یا ۴۰ گونه هستند. باکتری‌ها همچنین تا ۶۰ درصد از تودهٔ خشک مدفوع را تشکیل می‌دهند. بیش از ۹۹ درصد از باکتری‌های روده، بی‌هوازی هستند.

ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی (انگلیسی: Immunotherapy) روشی درمانی برای برخی بیماری‌ها از جمله سرطان است که با تحریک یا سرکوب پاسخ دستگاه ایمنی عمل می‌کند. برخی اینترلوکین‌ها، سیتوکاین‌ها و کموکین‌ها در این روش درمانی به کار رفته‌اند. تحریک دستگاه ایمنی برای درمان سرطان و برخی انواع نقص دستگاه ایمنی به کار رفته‌است. سرکوب دستگاه ایمنی در درمان آلرژی، رد پیوند اعضا و… آزموده شده‌است. ایمنی درمانی در چند دهه گذشته به جزء مهمی از درمان برخی از انواع سرطان بدل شده‌است. دانشمندان اکنون در حال تحقیق دربارهٔ انواع جدیدتر ایمنی درمانی هستند و نتایج این تحقیقات بر چگونگی درمان سرطان در سال‌های آینده تأثیر خواهد گذاشت. شیوه‌های متفاوتی برای ایمنی درمانی سرطان وجود دارد. برخی از آن‌ها دستگاه ایمنی بدن را به‌طور کلی تقویت می‌کنند. برخی دیگر دستگاه ایمنی را طوری تعلیم می‌دهند که به‌طور اختصاصی به یاخته‌های سرطانی حمله کنند. ایمنی درمانی در برخی از انواع سرطان بهتر از سایر انواع آن عمل می‌کند. در برخی از انواع سرطان از ایمنی درمانی به تنهایی و در برخی دیگر از سرطان‌ها از این روش به همراه سایر انواع درمان استفاده می‌شود.

استرس اکسیداتیو یا تنش اکسایشی یا تنش اکسیداتیو (انگلیسی: Oxidative stress) به افزایش رادیکال‌های آزاد نسبت به پاداُکسَنده‌ها در بدن گفته می‌شود. هرگونه ناکارآمدی و اختلال در وضعیت طبیعی اکسیداسیون (برای مثال سوخت و ساز معمول بدن)، از طریق تولید پراکسید و رادیکال‌های آزاد، منجر به تولید اثرات سمی و آسیب به تمامی اجزاء و ساختارهای درون سلولی، از جمله پروتئین‌ها، لیپید و دی‌ان‌ای می‌گردد.اکسیداتیوهای ناشی از تنفس یاخته‌ای خود می‌تواند سبب آسیب به بازهای نوکلئوتیدی و شکستگی در رشتهٔ دی‌ان‌ای شوند. آسیب به بازها اغلب غیرمستقیم و توسط گونه‌های فعال اکسیژن همچون O2− (رادیکال سوپراکسید)، OH (رادیکال هیدروکسیل) و H2O2 (هیدروژن پراکسید) ایجاد می‌شود.