مرکز تحقیقات اورولوژی | موفقیت قابل توجه در سرطان‌ها

مرکز تحقیقات اورولوژی | موفقیت قابل توجه در سرطان‌ها
لوگو

مرکز تحقیقات ارولوژی

دانشگاه علوم پزشکی تهران

موفقیت قابل توجه در سرطان‌ها

رادیونوکلئید درمانی از مولکولی که با رادیو ایزوتوپ برچسب گذاری شده است استفاده می کند تا سطح بالایی از تابش را برای درمان برخی سرطان ها ارائه کند. این یک رویکرد هدفمند بسیار ایمن و موثر برای درمان برخی سرطان ها است. درست مانند شیمی درمانی، این درمان نیز یک درمان سیستمیک است که با عبور از جریان خون به سلول های سراسر بدن می رسد. با این حال، بر خلاف شیمی درمانی، این مواد رادیواکتیو به طور خاص سلول های بیمار را هدف قرار می دهند و در نتیجه عوارض جانبی بالقوه را کاهش می دهند. این درمان هم برای سرطان (بدخیم) و هم برای برخی شرایط غیر سرطانی استفاده می شود.

هدف قرار دادن مولکول‌های سطح سلول با استفاده از رادیولیگاند و درمان‌های مبتنی بر آنتی‌بادی، موفقیت قابل توجهی را در سرطان‌ها به همراه داشته است. با این حال هنوز مشخص نیست که چگونه بیان مارکرهای سطح سلول در فرآیند انعطاف‌پذیری دودمانی تغییر می‌کند، که در آن سلول‌های تومور هویت خود را تغییر می‌دهند و خواص انکوژنیک جدیدی به دست می‌آورند. یک نمونه قابل توجه از انعطاف‌پذیری دودمانی تبدیل آدنوکارسینوم پروستات (PRAD) به سرطان پروستات نورواندوکرین (NEPC) است که این مورد یک مکانیسم مقاومت رو به رشد بوده که منجر به از دست دادن پاسخ به انسداد آندروژن می‌شود وکاهش بقای بیمار را شامل می‌شود. برای درک اینکه چگونه مارکرهای سلولی در طول تکامل انعطاف‌پذیری دودمانی در سرطان پروستات تغییر می‌کنند، در این مطالعه تجزیه و تحلیل‌های تک سلولی بر روی 21 بیوپسی تومور پروستات انسان و دو مدل موش مهندسی ژنتیکی شده، همراه با تجزیه و تحلیل ریزآرایه بافت بر روی 131 نمونه تومور اعمال گردید.
نتایج نه تنها درجه بالاتری از ناهمگونی فنوتیپی را نشان می‌داد بلکه بیان مولکول‌های مورد هدف درمانی یعنیPSMA، STEAP2، TROP2، CEACAM5 و DLL3، در زیرمجموعه‌ای از شبکه‌های تنظیم ژن (GRN) متفاوت است. همچنین NEPC و زیرگروه‌های سرطان ریه سلول کوچک مجموعه‌ای از GRNها را به اشتراک می‌گذارند که نشان‌دهنده مسیرهای بیولوژیکی حفاظت‌شده‌ای است که ممکن است در انواع تومورها به صورت درمانی مورد استفاده قرار گیرند. در حالی که این سطح شدید ناهمگونی رونویسی، به ویژه در بیان نشانگرهای سطح سلول، ممکن است دوام پاسخ‌های بالینی به درمان‌های فعلی و آینده هدایت‌شده توسط آنتی‌ژن را کاهش دهد، تعیین مرز آن ممکن است نشانه‌هایی برای انتخاب بیمار در کارآزمایی‌های بالینی در انواع مختلف سرطان ایجاد کند.
مدیر سایت
تهیه کننده:

مدیر سایت

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
متن مورد نظر خود را جستجو کنید
تنظیمات پس زمینه