سیگنالدهی ویتامین D درونتوموری و سرطان پروستات کشنده
ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که برای سلامت استخوانها و عملکرد صحیح سیستم ایمنی ضروری است. بدن ما میتواند ویتامین D را از طریق قرار گرفتن در معرض نور خورشید، مصرف مواد غذایی خاص و مکملها تولید کند.
محققان در این مقاله به بررسی نقش مستقیم سیگنالدهی ویتامین D در بافت اولیه تومور پروستات پرداختهاند و ارتباط آن را با مرگومیر ناشی از سرطان پروستات در بلندمدت ارزیابی کردهاند. در مطالعهای شامل ۴۰۴ مرد مبتلا به سرطان اولیه پروستات از دو پژوهش بزرگ (مطالعه پیگیری کارکنان سلامت و مطالعه سلامت پزشکان)، یک امتیاز ژنی برای سیگنالدهی فعال ویتامین D درونتوموری تعریف شد که شامل ژنهای فعالشده (CYP27A1، CYP2R1، RXRA، RXRB و VDR) و ژنهای سرکوبشده (CYP24A1 و DHCR7) بود.
سپس این الگوی بیان ژنی در تومورهایی که به بیماری کشنده (متاستاز یا مرگ اختصاصی ناشی از سرطان پروستات، n=119) پیشرفت کردند، با تومورهای کمخطر که بیش از ۸ سال پس از تشخیص بدون متاستاز باقی مانده بودند (n=285) مقایسه شد. نتایج نشان داد که امتیاز ژنی در بافت تومور نسبت به بافت سالم مجاور پایینتر بود.
امتیاز بالاتر سیگنالدهی ویتامین D بهصورت معکوس با بروز سرطان پروستات کشنده مرتبط بود (نسبت شانس در بالاترین نسبت به پایینترین چارک: 0.46، فاصله اطمینان 95٪: 0.21 تا 0.99)، و این ارتباط با الگوی دوز-پاسخ و پس از کنترل متغیرهای بالینی و پاتولوژیک باقی ماند. این ارتباط بهویژه در مردانی با سطوح پیشبینیشده بالای 25-هیدروکسیویتامین D3 پلاسما و شاخص توده بدنی ≥25 kg/m² قویتر مشاهده شد. این یافتهها با مجموعههای گستردهتری از ژنها نیز تأیید شدند.
این دادهها از فرضیهای حمایت میکنند که سیگنالدهی فعال ویتامین D درونتوموری با نتایج بهتر در سرطان پروستات مرتبط است و شواهد بیشتری برای بررسی اثر مداخلات مبتنی بر ویتامین D پس از تشخیص برای بهبود بقا از طریق تأثیر بر تومور ارائه میدهند.
ارسال نظر