عواملی که خطر ابتلاء به سرطان پروستات را افزایش می‌دهند سن بالا، سابقهٔ خانوادگی بیماری، و نژاد می‌باشد. حدود ۹۹ درصد موارد در افراد بالای ۵۰ سال رخ می‌دهد. اگر یکی از خویشاوندان درجه اول به این بیماری مبتلا شده باشند، احتمال ابتلاء به بیماری دو تا سه برابر می‌شود. این بیماری در ایالات متحده بیشتر در میان سیاه‌پوستان آمریکا بروز پیدا می‌کند تا سفید پوست. دیگر عوامل دخیل در این بیماری شامل این موارد نیز هست: رژیم غذایی با سطوح بالای گوشت فرآوری شده، گوشت قرمز یا فراورده لبنی یا رژیم‌های غذایی که سبزی‌های خاصی را در خود ندارند.[۲] سرطان پروستات از طریق بافت برداری تشخیص داده می‌شود. تصویربرداری پزشکی نیز ممکن است بعداً انجام شود تا مشخص شود که آیا سرطان به دیگر بخش‌های بدن سرایت کرده‌است یا نه.

سیستیت بینابینی یا سندرم مثانه دردناک به نوعی بیماری گفته می‌شود که باعث احساس درد یا ناراحتی طولانی مدت در مثانه و ناحیه شکم شما همراه با علائمی از جمله تکرر ادرار و بی اختیاری ادرار فوریتی می‌شود. پزشکان نمی‌دانند که دقیقا چه چیزی باعث ایجاد این بیماری می‌شود، اما دلایل بروز آن ممکن است شامل بیماری‌های خود ایمنی، حساسیت و مشکل در پوشش مثانه شما باشد.سندرم مثانه دردناک که اکنون به عنوان سندرم مثانه دردناک (IC/BPS) شناخته می‌شود، به درد مزمن (طولانی مدت)، احساس فشار یا ناراحتی در ناحیه مثانه (ناحیه بالای استخوان شرمگاهی) گفته می‌شود. علاوه بر این عوارض، این بیماری حداقل به مدت شش هفته باعث احساس نیاز مکرر به ادرار (تکرر ادرار) و میل ناگهانی به ادرار کردن (بی اختیاری فوریت ادراری) می‌شود.

Sunitinib که با نام تجاری Sutent فروخته می شود، یک داروی ضد سرطان است. این یک مهارکننده گیرنده تیروزین کیناز (RTK) با مولکول کوچک و چند هدفه است که توسط FDA برای درمان کارسینوم سلول کلیوی (RCC) و تومور استرومایی گوارشی مقاوم به ایماتینیب (GIST) در ژانویه 2006 تایید شد. Sunitinib اولین داروی سرطان به طور همزمان برای دو نشانه مختلف تایید شده است.

SKI-178 یک مهارکننده قوی اسفنگوزین کیناز-1 (SphK1) و SphK2 است. SKI-178 در غلظت‌های IC50 در محدوده 1.8 تا 0.1 میکرومولار در رده‌های سلولی سرطانی حساس و مقاوم به چند عامل (مانند سلول‌های MTR3، NCI-ADR و HL60/VCR)، سیتوتوکسیک است. SKI-178 آپوپتوز را به روشی وابسته به CDK1 در رده های سلولی لوسمی میلوئید حاد انسانی القا می کند.اسفنگوزین کیناز 1 آنزیمی است که در انسان توسط ژن SPHK1 کدگذاری می شود. اسفنگوزین کیناز 1 فسفریله اسفنگوزین به اسفنگوزین-1-فسفات (S1P). SK1 به طور معمول یک پروتئین سیتوزولی است اما برای غشاهای غنی از فسفاتیدات (PA)، محصول فسفولیپاز D (PLD) استفاده می شود. اسفنگوزین-1-فسفات (S1P) یک پیام رسان لیپیدی جدید با عملکردهای درون سلولی و خارج سلولی است. از نظر درون سلولی، تکثیر و بقا را تنظیم می کند و از نظر خارج سلولی، لیگاند EDG1 است. محرک های مختلف با فعال شدن اسفنگوزین کیناز (SPHK)، آنزیمی که فسفوریلاسیون اسفنگوزین را کاتالیز می کند، سطح سلولی S1P را افزایش می دهد. مهارکننده‌های رقابتی SPHK تشکیل S1P را مسدود می‌کنند.

پروتئین تیروزین فسفاتازها (انگلیسی: Protein tyrosine phosphatases) دسته‌ای از آنزیم‌ها هستند که کارشان برداشتن گروه‌های فسفات از باقیماندهٔ تیروزین فسفریله در پروتئین‌هاست. این آنزیم‌ها، از اجزاء بسیار مهم برخی مسیرهای ترارسانی پیام و همچنین چرخه سلولی هستند و در رشد سلول، تزاید، تکامل، بدخیم‌شدن و تغییرپذیری سیناپس‌های عصبی در طول زمان دخالت دارند.

الکتروپوریشن برگشت ناپذیر (IRE) یک تکنیک فرسایش غیر حرارتی برای درمان تومور موضعی است که تحت تأثیر مدت زمان پالس و تنظیمات ولتاژ است و بر کارایی آن تأثیر می گذارد. این مطالعه با هدف بررسی اثرات IRE دوقطبی با مدت زمان‌های مختلف پالس در مدل موشی سرطان پروستات انجام شد. اثربخشی درمانی با آزمایش‌های سلولی آزمایشگاهی، تغییرات حجم تومور در داخل بدن با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، و تجزیه و تحلیل ناخالص و بافت‌شناسی در مدل موش ارزیابی شد. حجم تومور به طور مداوم در طول زمان در تمام گروه های تحت درمان با IRE کاهش یافت. تغییرات حجم تومور، نکروز (%)،درجه بیان سلولی TUNEL مثبت، و سلول مثبت ROS1 (%) در گروه‌های تحت درمان با پالس طولانی (300 میکرو ثانیه) به طور قابل‌توجهی نسبت به گروه های تحت درمان با مدت زمان پالس کوتاه (100 میکرو ثانیه).با افزایش میزان تشخیص زودهنگام سرطان پروستات به دلیل افزایش آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات، تقاضای فزاینده ای برای روش های درمانی با نتایج انکولوژیکی و عملکردی خوب ایجاد می شود.

لیپیدها رده‌ای از ترکیبات آلی دارای هیدروکربن هستند که از مواد بنیادین برای ساختار و کارکرد سلول‌های زنده به‌شمار می‌آیند و از مولکول‌های زیستی هستند. لیپیدها ترکیبات آلی نامتجانسی (هتروژنی) هستند که معمولاً در آب نامحلول ولی عمدتاً در حلال‌های غیرقطبی محلول هستند و به کمک حلال‌های آلی می‌توان آن‌ها را از بافت‌های مختلف استخراج کرد.مرگ سلولی یا مرگ یاخته (انگلیسی: Cell death) پیشامدی است که در آن، یک سلول از کارکرد خود بازمی‌ایستد. این پدیده می‌تواند بر اثر فرایند طبیعی مرگ سلول و جایگزینی سلول‌های نو یا به سبب بیماری، زخم یا مرگ جاندار باشد.پلی (ADP-ribose) پلیمراز (PARP) خانواده ای از پروتئین ها است که در تعدادی از فرآیندهای سلولی مانند ترمیم DNA، پایداری ژنومی و مرگ برنامه ریزی شده سلولی نقش دارند.

این حسگرها نانوذراتی هستند که با آنزیم‌های موسوم به پروتئاز اتصال برقرار می‌کنند. این آنزیم‌ها کلید بقا و انتشار سلول‌های سرطانی هستند و امکان جابه‌جایی آن‌ها را از طریق برش ماتریس برون‌یاخته‌ای فراهم می‌کند. ماتریس برون‌یاخته‌ای شبکه‌ای از مولکول‌هایی مانند کلاژن و سایر پروتئین‌ها است که سلول را احاطه می‌کنند. محققان این نانوذرات را با استفاده از پپتیدهای مشخصی می‌پوشانند که به طور طبیعی توسط پروتئاز مورد هدف قرار می‌گیرند. سپس نانوذرات به بدن شخص تزریق می‌شود و به طور طبیعی توسط تومور جذب می‌شود. سپس پروتئازها پپتیدها را از حسگر جدا می‌کنند و در نتیجه نشانگرهای زیستی آزاد می‌شوند که با آزمایش نمونه ادرار قابل تشخیص هستند.

فاکتور هسته ای اریتروئید2 مرتبط با فاکتور 2 (Nrf2) یک تنظیم کننده کلیدی سیستم های دفاعی قابل القای داخلی در بدن است و سطح بسیاری از آنتی اکسیدان ها مانند گلوتاتیون S-ترانسفراز را افزایش می دهد. در شرایط آسیب اکسیداتیو, Nrf2 به هسته منتقل می شود و به عنصر پاسخ آنتی اکسیدان (ARE) متصل می شود و توالی را برای آغاز رونویسی از ژن های حفاظت کننده سلول افزایش می دهد.