سرطان مثانه یک بدخیمی شایع است که از اشکال سطحی تا انواع تهاجمی‌تر مهاجم به عضله را شامل می شود و نیاز به روش های درمانی گسترده تری دارند. ایمیپرامین که به طور سنتی به عنوان یک داروی ضد افسردگی استفاده می‌شود، پتانسیل خود را به عنوان یک عامل ضد سرطان نشان داده است.

 در این مطالعه، سلول‌های T24 سرطان مثانه انسان با غلظت‌های مختلف ایمیپرامین تیمار شدند تا اثرات سیتوتوکسیک و آپوپتوزی آن ارزیابی شود.

 ایمیپرامین سمیت سلولی را به صورت وابسته به دوز القا کرد و آپوپتوز را به طور قابل توجهی افزایش داد، همانطور که توسط رنگ‌آمیزی Annexin-V/PI و سنجش TUNEL نشان داده شده است. این دارو همچنین cleaved caspase‑8 را افزایش و فاکتور ضد آپوپتوزی XIAP را کاهش داد. علاوه بر این، ایمیپرامین هر دو مسیر آپوپتوز extrinsic/intrinsic را فعال کرد، که با افزایش بیان Fas، FasL، cleaved caspase‑8 و cleaved caspase‑9 ، همراه با اختلال عملکرد میتوکندری و تولید ROS نشان داده شده است. ایمیپرامین مهاجرت و تهاجم سلول‌های سرطان مثانه را مهار کرد که احتمالاً از طریق کاهش تنظیم پروتئین‌های مرتبط با متاستاز و سرکوب سیگنال EGFR/ERK/NF-ÁB می باشد.

 ایمیپرامین می‌تواند یک عامل درمانی امیدوارکننده برای سرطان مثانه باشد.