در چند دهه اخیر مطالعاتی بر روی استفاده از سلول‌های سرطانی به عنوان واکسن_ضدسرطان مورد بررسی قرار گرفته است، که نتایج حاکی از پاسخ مثبت سیستم ایمنی به این واکسن‌هاست. در مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده، روش جدیدی برای تولید واکسن‌های_ضدسرطان از سلول‌های توموری خود بیمار (اتولوگ) ارائه شده است. در این روش، محققان از میکرووزیکول‌های (MV) مشتق شده از سلول‌های_سرطانی، جهت تحریک سیستم ایمنی برای حمله به تومور استفاده کردند. جهت تولید این وزیکول‌ها از یک سری نانوالقاگر (NI) استفاده شده است که به طور قابل‌توجهی سبب ساده‌تر شدن فرآیند نسبت به روش‌های دیگر تولید واکسن‌های مشتق از سلول (که اغلب به روش‌های سختی مانند سیکل‌های فراصوت یا انجماد و ذوب نیاز دارند) می‌شود. بر اساس نتایج به دست آمده، به دلیل حضور بیشتر پروتئین‌های تحریک‌کننده‌ی سیستم ایمنی در MVها، در مقایسه با واکسن‌های حاصل از محتویات سلولی، این وزیکول‌ها در تحریک سیستم ایمنی مؤثرتر واقع می‌شوند. همچنین آن‌ها قادر به مهاجرت به گره‌های لنفاوی هستند که جهت شروع پاسخ های ایمنی ضروری است. استفاده از این MVها می‌تواند به صورت پیشگیرانه، منجر به ایجاد ایمنی خاطره شده و یا با ترکیب با یک ادجوانت (تقویت کننده سیستم ایمنی) سبب درمان تومورهای موجود بشود. به طور کلی، تولید ساده و در مقیاس زیاد MVها، آن‌ها را به گزینه‌ی امیدوارکننده‌ای جهت ایمونوتراپی_سرطان در آینده تبدیل می‌کند.