ناباروری بخش قابل توجهی از جمعیت در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد و عوامل مرتبط با مردان در بیش از نیمی از موارد نقش دارند. با این حال، ابزارهای تشخیصی فعلی دارای محدودیت هایی هستند که منجر به دست کم گرفتن شیوع واقعی ناباروری مردان می شود. در حالی که پارامترهای سنتی مایع منی بینش هایی را ارائه می دهند، در بسیاری از موارد قادر به تعیین پتانسیل باروری واقعی نیستند. بنابراین، بررسی اهداف مولکولی اضافی مسئول ناباروری مردان برای بهبود درک و شناسایی این موارد بسیار مهم است. پلاسمای منی، حامل اصلی مولکول های مشتق شده از غدد تناسلی مردانه، نقش مهمی در تولید مثل ایفا می کند. در میان عملکردهای مختلف آن، فرآیندهایی مانند ظرفیت اسپرم، محافظت و بلوغ اسپرم و حتی تعامل با زونا شفاف تخمک را تنظیم می کند. پلاسمای سمینال یک نمونه غیر تهاجمی برای تشخیص دستگاه تناسلی ادراری ارائه می دهد و در شناسایی نشانگرهای زیستی مرتبط با اختلالات تولیدمثلی مردانه امیدوارکننده است. هدف این بررسی ارائه یک مرور کلی به روز شده و جامع از پلاسمای منی در تشخیص ناباروری مردان، بررسی ترکیب، عملکرد، روش های مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل و کاربرد نشانگرهای نوظهور است. جدای از کاربرد، چالش های بالقوه آنالیز پلاسمای منی مانند استانداردسازی، تفسیر نشانگر و عوامل مخدوش کننده نیز مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر این، ما همچنین راه‌های آینده را برای افزایش کاربرد و نقش آن در بهبود استراتژی‌های تشخیصی بررسی کرده‌ایم. از طریق اکتشاف جامع پتانسیل تشخیصی پلاسمای منی، تجزیه و تحلیل حاضر به دنبال ارتقای درک ناباروری مردانه و مدیریت موثر آن است.