ژن PDIA2 با پیش آگهی سرطان پروستات مرتبط است و کاهش PDIA2 پیشرفت سلول های سرطانی پروستات را به تاخیر می اندازد

تاخوردگی صحیح پروتیینها یکی از مهمترین عوامل و مشکلات در مسیر ساخت پروتیینهای نوترکیب است. وجود پیوندهای دی سولفیدی یکی از مهمترین عواملی است که منجر به تاخوردگی نامناسب پروتیینها میگردد در حالیکه تشکیل پیوندهای دی سولفیدی صحیح برای فعالیت بیولوژیک بسیاری از پروتیینها ضروری است. پروتیین دی سولفید ایزومراز اولین و مهمترین کاتالیست تاخوردگی پروتیینها است که کاهش، اکسایش و ایزومریزاسیون پیوندهای دی سولفیدی را کاتالیز میکند. تاکنون گزارشی مبنی بر وجود پروتیین دی سولفید ایزومراز با ویژگی پایداری در محدوده ی وسیعی از pH و دما ارایه نشده است در نتیجه این آنزیم میتواند کاربردهای بالقوه فراوانی در صنایع مربوطه داشته باشد.
ژن پروتئین دی سولفید-ایزومراز A2 (PDIA2) ، پروتئینی را کد میکند که مسئول تاخوردگی و اصلاح سایر پروتئین ها در سلولها است. ایجاد و سیر بسیاری از بیماری ها ارتباط نزدیکی با بیان نابجای PDIA2 دارد. بنابراین تحقیقات بیشتر به منظور درک کامل اهمیت بیولوژیکی PDIA2 در سرطان ها، به ویژه در سرطان پروستات (PCa) ضروری است. در این مطالعه که در کشور چین انجام شده است ، محققان نشان دادند که بیان PDIA2 در تومورهای مختلف افزایش یافته و ارتباط نزدیکی با پیش آگهی بیمار دارد. بیماران مبتلا به سرطان پروستات که بیان بالای PDIA2 را نشان می دهند، از نظر بقای بدون پیشرفت، پیش آگهی بدتری دارند. علاوه بر این، افزایش بیان PDIA2 در بیماران مبتلا به سرطان پروستات با نمرات گلیسون بالاتر، مرحله بندی پیشرفته تومور، متاستاز به غدد لنفاوی و افزایش سطح PSA همراه است. آزمایشات بیشتر نشان داد که PDIA2 یک ژن سرطانزا است که بر پاسخ سلولهای سرطانی پروستات به درمان با داساتینیب تأثیر میگذارد. برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات، ارتباط مثبت واضحی بین سطح بیان PDIA2 و پیش آگهی بد وجود دارد. اثربخشی درمان سرطان پروستات داساتینیب توسط PDIA2 که ارتباط نزدیکی با رشد، تهاجم و متاستاز سلولهای PCa دارد، مختل میشود. به طور خلاصه، یافته های این مطالعه پتانسیل PDIA2 را به عنوان یک نشانگر زیستی برای تشخیص و درمان PCa برجسته میکند.
نتایج حاصل از این مطالعه در سال 2024 در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.
ارسال نظر