تا به امروز سازمان غذا و داروی ایالات متحده، 33 گزارش لنفوم در میان حدود 30000 نفری که تحت درمان با سلول‌های CAR-T درمان قرار گرفته بودند، دریافت کرده است. اکنون محققان به دنبال این پاسخ سوال هستند که آیا خود این درمان‌ باعث ایجاد سرطان‌_ثانویه می‌شود یا سایر درمان‌هایی که بیماران سرطانی قبل از آن دریافت کرده‌اند؟ با توجه به تحقیقاتی که در سال‌های اخیر صورت گرفته مشخص شده است که یکی از دلایل ایجاد سرطان_ثانویه می‌تواند سرطانی شدن سلول‌های CAR-T باشد. این به دلیل آن است که راهکاری جهت کنترل دقیق مکان درج شوندگی ژن_CAR در ژنوم سلول T وجود ندارد و اگر این درج شوندگی سبب فعال شدن ژن‌هایی که در رشد_سرطان دخیل‌اند و یا غیرفعال‌کردن ژن‌های سرکوب‌کننده_تومور شود، خطر ایجاد سرطان سلول T را افزایش می‌دهد. از آن جایی که توالی‌یابی سه سرطان ثانویه ایجاد شده به دنبال درمان با سلول CAR-T، نشان‌دهنده‌ی این بود که سلول‌های T سرطانی حاوی ژن CAR هستند، به احتمال زیاد محصول CAR-T در سرطانی شدن سلول T نقش داشته است. همچنین شواهد نشان داد که در یکسری از سرطان‌های_ثانویه‌ی ایجاد شده به دنبال این درمان، ژن CAR در سلول‌های سرطانی وجود ندارد و این احتمال وجود دارد که درمان‌های قبلی انجام شده، این بیماران را مستعد بدخیمی ثانویه کرده و به دنبال سرکوب طولانی‌مدت سیستم ایمنی (جهت انجام فرآیند درمان با سلول‌های CAR-T) سلول‌ها را به سمت سرطانی شدن سوق داده است. هرچند با توجه به داده‌های موجود تاکنون، به نظر می‌رسد سرطان‌های ثانویه پدیده‌ای نادر هستند و مزایای سلول‌های CAR-T از خطرات آن بیشتر است؛ اما این نکته برای زمانی بود که این درمان‌ها تنها برای افرادی که گزینه‌های محدودی برای درمان داشتند، اختصاص داشت. با توجه به اینکه FDA چندین مورد از این درمان‌ها را به عنوان خط درمان اول و دوم برای لنفوم و مالتیپل میلوما تأیید کرده است و همچنین تلاش برخی از شرکت‌ها برای گسترش این درمان به تومورهای جامد، بیماری‌های خودایمنی، پیری، HIV و موارد دیگر؛ مشکل این است که وقتی بیماران گزینه‌های درمانی بهتری داشته باشند، خطرات نادر تبدیل به یک مسئله بزرگ و جدی می‌شوند و به نظر می‌رسد بررسی‌های بیشتری از نظر ایمن‌بودن این درمان جهت گسترش آن نیاز است.