بروز سرطان مثانه (BLCA) در مردان بیشتر از زنان است. تفاوت در سطح آندروژن بین مردان و زنان از دلایل اصلی تفاوت در میزان بروز در نظر گرفته می شود. در این مطالعه، دی هیدروتستوسترون (DHT) به طور قابل توجهی تکثیر و تهاجم سلول های BLCA را افزایش داد. علاوه بر این، تشکیل BLCA و نرخ متاستاتیک در موش‌های نر تحت درمان با N-بوتیل-N-(4-هیدروکسی‌بوتیل) نیتروزامین (BBN) نسبت به موش‌های نر ماده و اخته در داخل بدن بالاتر بود. با این حال، ایمونوهیستوشیمی نشان داد که گیرنده آندروژن (AR) در سطوح پایین در بافت‌های طبیعی و BLCA مردان و زنان بیان می‌شود. مسیر AR کلاسیک در نظر می گیرد که DHT به AR متصل می شود و آن را وادار می کند تا وارد هسته شود، جایی که به عنوان یک عامل رونویسی عمل می کند. در اینجا، یک مسیر ترکیبی غیر AR از آندروژن که توسعه BLCA را القا می‌کند، مورد بررسی قرار گرفت. پروتئین EPPK1 به شدت در بافت‌های BLCA بیان می‌شود، و ناک داون EPPK1 به طور قابل‌توجهی از تکثیر سلولی BLCA و تهاجم القا شده توسط DHT جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، بیان JUP در سلول‌های بیان‌کننده EPPK1 بالا تحت درمان با DHT افزایش یافت و ناک داون JUP از تکثیر و تهاجم سلولی جلوگیری کرد. بیان بیش از حد EPPK1 رشد تومور و بیان JUP را در موش برهنه افزایش داد. علاوه بر این، DHT بیان سیگنال های MAPK p38، p-p38، و c-jun را افزایش داد و c-Jun می تواند به پروموتر JUP متصل شود. با این حال، ارتقای بیان p38، p-p38 و c-jun توسط DHT در سلول‌های شکست EPPK1 مشاهده نشد و یک مهارکننده p38 اثرات ناشی از DHT را سرکوب کرد، که نشان می‌دهد MAPK p38 ممکن است در تنظیم DHT- نقش داشته باشد. تکثیر و تهاجم سلولی BLCA وابسته به EPPK1-JUP رشد تومورهای مثانه در موش‌های تحت درمان با BBN با افزودن هورمون بازدارنده گوسرلین مهار شد. یافته‌های این محققان نقش انکوژنیک بالقوه و مکانیسم DHT را در پاتوژنز BLCA از طریق یک مسیر غیر AR نشان داد، که ممکن است به عنوان یک هدف درمانی جدید برای BLCA عمل کند.