مرکز تحقیقات اورولوژی | کاهش بیان Mcl-1 از طریق افزایش قطبی شدن ماکروفاژها، اثربخشی درمان BCG را در سرطان مثانه افزایش می‌دهد

مرکز تحقیقات اورولوژی | کاهش بیان Mcl-1 از طریق افزایش قطبی شدن ماکروفاژها، اثربخشی درمان BCG را در سرطان مثانه افزایش می‌دهد
لوگو

مرکز تحقیقات ارولوژی

دانشگاه علوم پزشکی تهران

کاهش بیان Mcl-1 از طریق افزایش قطبی شدن ماکروفاژها، اثربخشی درمان BCG را در سرطان مثانه افزایش می‌دهد

پروتئین تمایز سلولی لوسمی میلوئیدی القایی Mcl-1 پروتئینی است که در انسان توسط ژن MCL1 کدگذاری می‌شود.

باسیلوس کالمت-گرین (BCG) روش اصلی درمان پرفیوژن پس از عمل برای سرطان مثانه است. ژن سرطان سلول میلوئیدی-1 (Mcl-1) ارتباط نزدیکی با ایجاد تومورهای بدخیم دارد. تحقیقات قبلی گروه نویسندگان این مقاله نشان داده است که کاهش بیان Mcl-1 با استفاده از shRNA می‌تواند اثربخشی درمان BCG را در سرطان مثانه افزایش دهد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر کاهش بیان Mcl-1 در ترکیب با درمان BCG بر سرطان مثانه، قطبی شدن ماکروفاژها و مکانیسم عمل زمینه‌ای آن، با هدف کاهش عود و متاستاز در سرطان مثانه است.
مجموعه داده‌های GSE190529 برای شناسایی ژن‌های افتراقی برای تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سپس از الگوریتم WGCNA برای شناسایی ماژول‌های ژنی مرتبط با ژن Mcl-1 استفاده شد. ژن‌های همپوشانی بین این ماژول‌ها و ژن‌های با بیان افتراقی در مسیرهای GO و KEGG مورد تجزیه و تحلیل غنی‌سازی قرار گرفتند تا مسیرهای سیگنالینگ حیاتی آشکار شوند. آزمایش‌های آزمایشگاهی (in vitro) شامل کشت همزمان ماکروفاژهای Raw264.7 و MB49 برای ایجاد یک مدل ریزمحیط تومور بود، در حالی که آزمایش‌های in vivo از یک مدل سرطان مثانه موش صحرایی القا شده توسط MNU استفاده کردند. روش‌های مختلفی از جمله ELISA، وسترن بلات، ایمونوفلورسانس، رنگ‌آمیزی H&E و غیره برای ارزیابی قطبی شدن ماکروفاژها و بیان پروتئین‌های مرتبط با مسیر سیگنالینگ ASK1/MKK7/JNK/cJUN استفاده شد.
تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیک نشان می‌دهد که مکانیسم درمانی Mcl-1 در درمان سرطان مثانه با BCG ممکن است با مسیر سیگنالینگ پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن (MAPK) مرتبط باشد. آزمایش‌های درون‌تنی و برون‌تنی نشان داده‌اند که ترکیب درمان BCG و مداخله Mcl-1shRNA منجر به افزایش بیان نشانگرهای (TNF-α، CD86، INOS) M1 و کاهش بیان نشانگرهای (IL-10، CD206، Arg-1) M2 می‌شود. علاوه بر این، افزایش قابل توجهی در سطح پروتئین‌های P-ASK1, P-MKK7, P-JNK, P-cJUN و CX43 مشاهده شد که منجر به افزایش قابل توجه میزان آپوپتوز سلول‌های سرطان مثانه و کاهش توانایی تکثیر، مهاجرت و تهاجم می‌شود. بیان این نشانگرها را می‌توان با استفاده از مهارکننده SP600125 مسیر سیگنالینگ JNK معکوس کرد.
کاهش بیان Mcl-1 از طریق فعال‌سازی مسیر سیگنالینگ ASK1/MKK7/JNK، قطبی شدن ماکروفاژها را به سمت نوع M1 افزایش می‌دهد. این امر ارتباط بین سلولی را افزایش داده و اثربخشی BCG را در درمان سرطان مثانه بهبود می‌بخشد.
مدیر سایت
تهیه کننده:

مدیر سایت

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
متن مورد نظر خود را جستجو کنید
تنظیمات پس زمینه