باتوجه به اینکه عوارض جانبی مرتبط با درمان سرطان پروستات موضعی نامشخص است.برای مقایسه میزان پیامدهای عملکردی نامطلوب بین درمان‌ها در سرطان موضعی پروستات مطالعه کوهورت مشاهده ای بین افرادی که برای سرطان پروستات موضعی بین سال‌های 2011 و 2012 تحت درمان قرار گرفتند. انجام شد در این مطالعه 1877 سرطان پروستات با پیش آگهی مطلوب سطح آنتی‌ژن اختصاصی پروستات <20 نانوگرم در میلی‌لیتر، و گروه درجه 1-2 و 568 مبتلا به سرطان پروستات بودند. سرطان پروستات با پیش آگهی نامطلوب سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات 20-50 نانوگرم در میلی لیتر، یا گروه درجه 3-5 گروه بندی شدند . داده های فالواپ با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شد.پروستاتکتومی رادیکال n = 1043، پرتودرمانی خارجی n = 359، براکی تراپی n = 96، یا نظارت فعال n = 379 برای بیماری با پیش آگهی مطلوب و رادیکال پروستاتکتومی دردرمان محرومیت از آندروژن n = 206 برای بیماری با پیش آگهی نامطلوب مورد بررسی قرارگرفت.پیامدها عملکرد جنسی، ادراری، روده و هورمونی گزارش شده توسط بیمار بود که با استفاده از 26 مورد با شاخص سرطان پروستات گسترش یافته (محدوده 0-100) اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در میان بیماران تحت درمان برای سرطان پروستات موضعی، پروستاتکتومی رادیکال با بی اختیاری ادرار بدتر همراه بود اما عملکرد جنسی بدتری در پیگیری 10 ساله در مقایسه با رادیوتراپی یا نظارت در بین افراد با پیش آگهی مطلوب تر و در مقایسه با رادیوتراپی برای افراد با پیش آگهی نامطلوب همراه بود. در میان مردان مبتلا به بیماری با پیش آگهی نامطلوب، پرتودرمانی خارجی با درمان محرومیت از آندروژن با عملکرد بدتر روده و هورمون در پیگیری 10 ساله در مقایسه با پروستاتکتومی رادیکال همراه بود.