تریکوموناس واژینالیس ( T. vaginalis) یک تک یاخته تاژکدار خارج سلولی است که انگل دستگاه تناسلی و ادراری انسان است. عفونت تریکوموناس واژینالیس بر عملکرد تولید مثل انسان تأثیر می‌گذارد، اما اینکه آیا باعث ناباروری می‌شود یا خیر، هنوز مورد بحث است. در مطالعه ی حاضر، 205 مقاله مرتبط بررسی شده اند که این مقالات در سه زیر گروه قرار می گیرند: 1-تحقیقات اپیدمیولوژیک (100مقاله)، 2-مقالات مروری (43مقاله) و مقالات پژوهشی (62مقاله). از نرم‌افزار RevMan 5.4 برای انجام متاآنالیز مقالاتی که از نظر اپیدمیولوژی میزان بروز عفونت تریکوموناس واژینالیس را بین گروه‌های نابارور و بارور مقایسه کرده بودند، استفاده شد. مقالات مروری و پژوهشی جهت ارائه ی خلاصه ای از پاتوژنز ناباروری ناشی از تریکوموناس واژینالیس استفاده شدند. نتایج نشان داد که میزان عفونت تریکوموناس واژینالیس در گروه نابارور به طور قابل توجهی بالاتر از گروه بارور بود. علاوه بر این، بررسی‌های اپیدمیولوژیک نشان داد که میزان ناباروری در جوامع آلوده به تریکوموناس واژینالیس به طور قابل توجهی بالاتر از جمعیت های بدون عفونت تریکوموناس واژینالیس بود. نه مورد از ده مقاله های مروری مرتبط (90٪) اظهار داشتند که عفونت تریکوموناس واژینالیس باعث ناباروری می‌شود و مقالات مروری و تحقیقاتی نشان دادند که مکانیسم‌های اصلی ناباروری ناشی ازتریکوموناس واژینالیس به شرح زیر است: تریکوموناس واژینالیس به کیفیت اسپرم آسیب می زند و منجر به ناباروری می‌شود.تروفوزوئیت‌های تریکوموناس واژینالیس می‌توانند از طریق گلیکوپروتئین‌ها به سلول‌های اسپرم بچسبند و در نتیجه سلول‌های اسپرم را احاطه کرده و آنها را فاگوسیته کنند. چرخش تروفوزوئیت‌های تریکوموناس واژینالیس همچنین می‌تواند در حرکت افقی اسپرم اختلال ایجاد کندودر نتیجه مانع اتصال اسپرم به تخمک شود. علاوه بر این، پروتئین‌ها یا متابولیت‌های ترشح شده توسط تریکوموناس واژینالیس ممکن است سلول‌های اسپرم را از بین ببرند یا به طور قابل توجهی زنده ماندن آنها را کاهش دهند و با افزایش ویسکوزیته اسپرم و یا از بین بردن غشای اسپرم، بر کیفیت مایع سمن تأثیر بگذارند. پروتئین‌های ترشح شده توسط تریکوموناس واژینالیس همچنین می‌توانند به یکپارچگی غشای اسپرم و آکروزوم آسیب برسانند ، در نتیجه بر عملکرد تولید مثل مردان تأثیر می‌گذارند. پاسخ التهابی ناشی از تریکوموناس واژینالیس می‌تواند از طریق پاتوژنز وابسته به سرین پروتئاز باعث نوتروفیلی شود. بنابراین، تماس بین نوتروفیل‌ها و سلول‌های اسپرم منجر به فاگوسیتوز اسپرم و نابودی آن می‌شود. این مطالعه زمینه ی تحقیقات بیشتر در مورد پاتوژنز ناباروری حاصل از این عفونت انگلی را فراهم می‌کند