درمان های سرطان مثانه بسیار تهاجمی هستند و عوارض جانبی قوی دارند بنابرابن به درمان های ایمن تر و موثرتر مورد نیاز است. در این مطالعه، دیبنزولیوم (DIB)، یک مهارکننده قوی NADPH اکسیداز، از نظر اثرات ضد توموری آن مورد ارزیابی قرار گرفت. سلول‌های KK-47 (غیر تهاجمی)، T24 و 5637 (تهاجمی) در آزمایش‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. تکثیر سلولی، آپوپتوز و سنجش مهاجرت سلولی و وسترن بلات انجام شد. علاوه بر این، DIB به صورت داخل توموری به موش‌های حامل تومورهای KK-47، T24 و 5637 تزریق شد و اندازه و وزن تومور در طول زمان مشاهده شد. پس از برداشت تومورها، رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی (IHC) انجام شد. تکثیر سلولی به طور قابل توجهی در تمام رده های سلولی سرکوب شد، و سلول هایی که دچار آپوپتوزشدند، در رده های سلولی KK-47 و T24 پس از DIB افزایش یافت. بهبود زخم در تمام رده های سلولی توسط DIB سرکوب شد. در KK-47 و T24، DIB بیان پروتئین مارکر اپیتلیال E-cadherin را افزایش داد. در داخل بدن، DIB رشد تومور را در تمام موش‌های حامل سل لاین ها، سرکوب کرد. بیان Cleaved-Caspase-3 و E-cadherin در تومورهای KK-47 و T24 پس از DIB افزایش یافت. در نتیجه، DIB با القای آپوپتوز از طریق مسیر کاسپاز-3، رشد تومور را مهار کرد و با سرکوب انتقال مزانشیمی اپیتلیال (EMT) در سرطان مثانه، مهاجرت و تهاجم را کاهش داد.