ما یک مدل سرطان مثانه روی یک تراشه ایجاد کرده‌ایم که به رشد سه بعدی سلول‌ها کمک می‌کند و می‌تواند برای بررسی سنجش و کمی سازی تهاجم سلول‌های سرطانی مثانه در یک محیط فیزیولوژیکی مناسب استفاده شود. سه رده سلولی سرطان مثانه (T24، J82، و RT4) در 50% Matrigel® معلق شدند و در یک سیستم چند کانالی ارگان روی یک تراشه رشد کردند. توانایی سلول‌های زنده برای هجوم به یک کانال مجاور با فقط 50٪ Matrigel در یک دوره 2 روزه ارزیابی شد. رده های سلولی جدا شده از بیماران مبتلا به سرطان مثانه گرید بالا (T24 و J82) با تعداد بسیار بالاتری در مقایسه با سلول های جدا شده از بیمار مبتلا به سرطان گرید پایین (RT4) به کانال Matrigel®-only حمله کردند (p < 0.001). سلول‌های T24 و J82 نیز در مقایسه با سلول‌های RT4 فواصل بیشتری را به کانال Matrigel®-only حمله کردند (p < 0.001 ). فنوتیپ سلولی در مدل مطابق با مورفولوژی سلولی و تجزیه و تحلیل ایمونوهیستوشیمی E-cadherin حفظ شد. درمان با ATN-161، که یک مهارکننده اینتگرین α5β1 و داروی میگراستاتیک معروف است، باعث کاهش وابسته به دوز در تهاجم سلول‌های J82 شد (p < 0.01 ). داده‌های ترکیبی نشان می‌دهند که مدل سرطان مثانه ما روی تراشه به حفظ فنوتیپ سلول سرطان مثانه کمک می‌کند و می‌تواند برای ارزیابی مجدد و کمیت تهاجمی سلول‌های سرطانی مثانه زنده مورد استفاده قرار گیرد.