هدف: بررسی اثربخشی و ایمنی تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به داخل پلاک در بیماران مبتلا به بیماری پیرونی (PD).

روش‌ها: سه تزریق 6 میلی‌لیتری PRP با فاصله دو هفته انجام شد. بیماران در ابتدا (T0، تزریق اول)، پس از دو هفته (T1، تزریق دوم) و چهار هفته پس از تزریق سوم (T2) ارزیابی شدند. زاویه انحنای آلت تناسلی نعوظ یافته، اندازه پلاک، نمرات پرسشنامه‌های اختصاصی عملکرد جنسی (پرسشنامه PD-PDQ و شاخص بین‌المللی عملکرد نعوظ پنج موردی - IIEF-5) و عوارض جانبی ارزیابی شدند.

نتایج: در مجموع، 72 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سنی 60 سال و میانگین BMI 23.1 کیلوگرم بر متر مربع بود. پلاک‌ها بیشتر در یک سوم میانی آلت تناسلی قرار داشتند (n = 43)؛ جهت انحنای آلت تناسلی بیشتر به سمت پشت بود (n = 45). در طول پیگیری، اندازه متوسط ​​پلاک از ۱۱.۱ میلی‌متر در T0 به ۸.۲ میلی‌متر در T2 کاهش یافت (p = 0.004)، و انحنای متوسط ​​آلت تناسلی از ۵۰.۰ درجه در T0 به ۴۰.۰ درجه در T2 کاهش یافت (p < 0.001). در همان مقاطع زمانی، کاهش آماری معنی‌داری برای هر سه حوزه PDQ مشاهده شد (PDQ1:p = 0.006، PDQ2:p = 0.002، PDQ3:p < 0.001)، اما برای IIEF-5 اینطور نبود (p = 0.3). در تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی تک متغیره، که ارتباط بین BMI و تفاوت انحنای متوسط ​​آلت تناسلی را از اولین و آخرین ارزیابی بررسی می‌کرد، تمایل به سمت معناداری آماری مشاهده شد. هیچ عارضه جانبی ثبت نشد.

نتیجه‌گیری: PRP یک گزینه درمانی ایمن و مؤثر در مردان مبتلا به پارکینسون است که به سرعت اندازه پلاک‌ها و زاویه انحنای آلت تناسلی را کاهش می‌دهد و در نتیجه بر عملکرد جنسی تأثیر مثبت می‌گذارد. هرچه BMI بالاتر باشد، ممکن است از تزریق PRP سود کمتری حاصل شود.