40000 سلول LNCaP در پروستات موش‌های SCID دارای نقص ایمنی یا به‌عنوان سلول‌های منفرد یا به صورت اسفروئیدهای سه بعدی از پیش ساخته شده کاشته شد. به مدت 20 هفته، رشد تومور با سطح PSA سرمی و سونوگرافی سه بعدی با وضوح بالا کنترل شد. در نهایت حیوانات قربانی و کالبد شکافی شدند. کالبد شکافی اندام ها برای حضور متاستاز توسط بافت شناسی (H&E) و ایمونوهیستوشیمی برای مارکرهای (AMACR، AR، Ki-67، CK5، CK8، E-Cadherin، Vimentin) انجام شد. تومورهای داخل پروستاتیدر 50 درصد از موش ها پس از کاشت اسفروئیدها و در 50 درصد از موش ها پس از کاشت سلول های منفرد ایجاد شدند. تومورهای اسفروئیدهای LNCaP زودتر تکامل یافته‌اند و زمان دو برابر شدن کوتاه‌تری را نشان دادند. همچنین در گروه اسفروئیدها حجم تومور بزرگ‌تری ایجاد شد که با بیان ایمونوهیستوشیمی بالاتر Ki-67 و AR نیز همراه بود. تومورهای اسفروئیدی متاستازهای ریه و غدد لنفاوی را در 75 درصد موش‌ها ایجاد کردند، در حالی که سلول های منفرد متاستازهای ریه و غدد لنفاوی را در 50 درصد موش‌ها ایجاد کردند. روش این محققان می تواند انجام مطالعات مختلف در مورد تأثیر ریزمحیط تومور بر پیشرفت PCa را امکان پذیر می کند.

نتایج حاصل از این مطالعه در سال 2024 در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.