اگزوزوم‌ها وزیکول‌های خارج سلولی هستند که به طور فعال از انواع مختلف سلولی تولید و آزاد می‌شوند و نقش‌های تنظیمی مهمی در عملکردهای حیاتی سلولی ایفا می‌کنند.

اگزوزوم‌های مشتق از تومور (TDEs) به دلیل توانایی‌شان در برقراری ارتباط بین سلول‌های نئوپلاستیک و غیر نئوپلاستیک موجود در ریزمحیط تومور، که بر عملکردهای مهم انواع مختلف سلول‌های بنیادی مزینکایمال (MSCs) با توانایی خودنوسازی و تمایز تأثیر می‌گذارد، توجه فزاینده‌ای را به خود جلب کرده‌اند.

اگزوزوم‌های مشتق از MSC یا MSC-exos، حاوی انواع مولکول‌های فعال زیستی هستند که می‌توانند با اهداف سلولی خاص و مسیرهای سیگنالینگ برهمکنش داشته و فرآیندهای حیاتی در زیست‌شناسی تومور را تحت تأثیر قرار دهند، و خواصی را از خود نشان می‌دهند که یا باعث پیشرفت تومور می‌شوند و یا آن را مهار می‌کنند.

اگزوزوم‌های مشتق از سلولهای مزینکایمال می‌توانند با تعدیل پاسخ‌های ایمنی، افزایش یا سرکوب رگ‌زایی، و تسهیل ارتباط سلول‌های تومور با مکان‌های دور، ریزمحیط تومور را تنظیم کنند و بدین ترتیب رفتار سلول‌های غیرسرطانی موجود در ریزمحیط را تغییر دهند.

در این مقاله، به بررسی عملکردهای اصلی TDEها و تعاملات پیچیده آن‌ها با MSC-exos، از نظر افزایش پیشرفت سرطان، و همچنین کاربردهای بالینی امیدوارکننده آن‌ها به عنوان تعدیل‌کننده‌های ریزمحیط تومور پرداخته شده است.