در اینجا مکانیسم اسیدهای چرب زنجیره کوتاه مشتق از میکروبیوتای روده (SCFAs) را به عنوان واسطه‌ای که دیس‌بیوز میکروبیوتای CRPC و پیشرفت سرطان پروستات (PCa) را به هم مرتبط می‌کند، نشان داده شد. با استفاده از مدل موش TRAMP تراریخته، نمونه‌های بیمار PCa، آزمایش‌های جذب سلول‌های PCa در شرایط آزمایشگاهی و سنجش جذب ماکروفاژ، اثرات پیوند میکروبیوتای مدفوع CRPC (FMT) و SCFAs را بر پیشرفت PCa بررسی شد. نتایج نشان داد که FMT با سوسپانسیون مدفوع بیماران CRPC باعث افزایش میکروبیوت های روده تولید کننده SCFAs مانند Ruminococcus، Alistipes، Phascolarctobacterium در موش های TRAMP شد و به تبع آن سطوح SCFA های روده (استات و بوتیرات) آنها را افزایش داد. مکمل CRPC FMT یا SCFAs به طور قابل توجهی پیشرفت PCa موش را تسریع کرد. در شرایط آزمایشگاهی، SCFAها مهاجرت و تهاجم سلول‌های PCa را با القای اتوفاژی تحریک‌شده با TLR3 افزایش دادند که سیگنال‌های NF-kB و MAPK را بیشتر فعال کرد. در همین حال، اتوفاژی سلول‌های PCa سطح بالاتری از کموکاین CCL20 را آزاد کرد که می‌توانست ریزمحیط تومور را با جذب بیشتر نفوذ ماکروفاژها و پلاریزه کردن آنها به نوع M2 مجدد برنامه‌ریزی کند، که به نوبه خود تهاجمی سلول‌های PCa را بیشتر تقویت کرد. در نهایت در گروهی متشکل از 362 بیمار PCa، نشان دادیم که بیان CCL20 در بافت پروستات با درجه گلیسون، PSA قبل از عمل، تهاجم وزیکال عصبی/منی، و با بقای بدون عود بیوشیمیایی پس از عمل همبستگی منفی داشت. در مجموع، SCFA های مشتق شده از میکروبیوتای روده CRPC، پیشرفت PCa را از طریق القای اتوفاژی سلول های سرطانی و پلاریزاسیون ماکروفاژ M2 ترویج کردند. CCL20 می تواند به یک بیومارکر برای پیش بینی پیش آگهی در بیماران PCa تبدیل شود. مداخله میکروبیوتاهای تولیدکننده SCFAs ممکن است یک استراتژی مفید در دستکاری CRPC باشد.