محققان در این مقاله اثر زیست‌سازگاری و اثربخشی در ادغام استخوانی ایمپلنت‌های دندانی ساخته‌شده از گرافت‌های استخوانی تزریقی، با و بدون ذرات پوسته تخم‌شترمرغ و پروتئین غشایی، را در استخوان ران خرگوش بررسی کردند.

روش‌ها:

در این مطالعه از ۱۶ خرگوش نر بالغ استفاده شد. در استخوان ران راست و چپ هر خرگوش نقص استخوانی ایجاد و ایمپلنت دندانی در نزدیکی آن قرار داده شد. دو نوع گرافت تهیه شد: یکی حاوی پروتئین غشایی (MP+) و دیگری بدون آن (MP−). گروه کنترل منفی (NC) بدون گرافت و گروه کنترل مثبت (PC) از محصول کلسیم سولفات دوفازی استفاده کردند. خرگوش‌ها پس از ۱۲ هفته کشته شدند و نمونه‌ها با استفاده از روش‌های مختلف بررسی شدند.

نتایج:

گروه‌های PC و MP+ میزان مشابهی از استخوان جدید تشکیل دادند و این مقادیر به‌طور معناداری بیشتر از گروه‌های MP− و NC بود (p < 0.05).

گروه PC بیشترین و گروه MP− کمترین میزان مواد جذب‌نشده را داشتند.

میزان تماس استخوان-ایمپلنت (BIC) در گروه‌های PC و MP+ به‌طور معناداری بالاتر از گروه NC بود.

کمترین میزان بافت همبند در گروه PC مشاهده شد.

نتیجه‌گیری:

گرافت‌های تولیدشده زیست‌سازگار بوده و خاصیت استخوان‌زایی دارند. بااین‌حال، تحقیقات بیشتری برای ارزیابی هزینه‌اثربخشی و فعالیت استخوان‌زایی آن‌ها موردنیاز است.