ابزارهای غربالگری کنونی، از جمله آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) و پارامترهای بالینی آسیب شناسی، محدودیت هایی در تشخیص و پیش آگهی سرطان پروستات دارند. این مطالعه بررسی کرد که آیا بیومارکرهای ژنومی می توانند غربالگری و نظارت بر سرطان پروستات را بهبود بخشند یا خیر. محققان پانلی از 25 ژن مرتبط با سرطان پروستات را از طریق بیوانفورماتیک دقیق، تجزیه و تحلیل محاسباتی و آزمایش ژنتیک شناسایی کردند. این آزمایش‌ها توسط qRT-PCR برای تعیین توانایی تشخیصی و پیش‌آگهی سرطان پروستات با استفاده از خون و بافت‌ها مورد استفاده و بهینه‌سازی قرار گرفتند. افزایش log2 برابری در بیان ژن برای اختصاص امتیاز خطر به بیماران جداگانه استفاده شد. ROC (ویژگی اپراتور گیرنده)، AUC (منطقه زیر منحنی ROC)، و منحنی‌های کالیبراسیون برای نمایش عملکرد کلی و توانایی تمایز برای جداسازی نمونه‌های سرطانی و غیر سرطانی تولید شدند. در این مطالعه 419 بیمار سرطان پروستات (135 نمونه خون و 284 نمونه بافت) و 130 نمونه طبیعی مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای واجد شرایط بودن جمع آوری نمونه های خون و جراحی از بیماران مبتلا به سرطان پروستات از 9 بیمارستان بود. نقطه پایانی مطالعه برای تجزیه و تحلیل پروفایل ژنومی mRNA و ارتباط با پارامترهای بالینی آسیب شناسی بیماران بود. در خون، یک مجموعه ژن 25 پانل، بیماران سرطان پروستات (135=n) را از غیر سرطانی (30=n) جدا کرد، AUC=0.906 (حساسیت = 90٪ و ویژگی = 91٪). ارزیابی نمونه‌های بافتی از بیماران خوش‌خیم (100=n) و بیماران سرطانی (284=n) نتایج مشابهی با AUC = 0.9514 (حساسیت = 95٪ و ویژگی = 94٪) نشان داد. جالب توجه است، بیماران با درجه گلیسون (GS) > 7 بیان بالاتری از این ژن ها را در مقایسه با GS <7 نشان دادند، که نشان دهنده توانایی پیش آگهی مجموعه ژن است. هنگامی که بیان ژن را در بافت های خونی مقایسه کردیم، الگوهای مشابهی وجود داشت که نشان می دهد می توان از خون برای غربالگری، تشخیص و ارزیابی خطر سرطان پروستات استفاده کرد. طبق دانش بدست آمده از این تحقیق، این اولین مطالعه ای است که نقش امضاهای ژنومی مبتنی بر mRNA را برای غربالگری، تشخیص زودهنگام و پیش آگهی سرطان پروستات با استفاده از نمونه خون بررسی می کند.