پروتئینهای کلیدی در تنظیم فعالیت داروهای AntiSense Oligonucleotides (ASOs) شناسایی شدند
درمان آنتیسنس نوعی درمان است که از الیگونوکلئوتیدهای آنتیسنس (ASO) برای هدف قرار دادن RNA پیامرسان (mRNA) استفاده میکند. ASOها قادر به تغییر بیان mRNA از طریق مکانیسمهای مختلفی هستند، از جمله تجزیه pre-mRNA توسط ریبونوکلئاز H، انسداد مستقیم فضایی و تعدیل محتوای اگزون از طریق اتصال به جایگاه پیرایش روی pre-mRNA. چندین ASO در ایالات متحده، اتحادیه اروپا و جاهای دیگر تأیید شدهاند.روی pre-mRN1] چندین ASO در ایالات متحده، اتحادیه اروپا و جاهای دیگر تأیید شدهاند.
در مطالعهای که در Nature Communications منتشر شد، پژوهشگران با استفاده از غربالگری CRISPR/Cas9، پروتئینهایی را در مسیر اندوزوم-گلژی شناسایی کردند که نقش مهمی در عملکرد داروهای ASO دارند. این داروها با اتصال به RNA، بیان ژنها را کنترل میکنند و برای درمان بیماریهای ژنتیکی نویدبخش هستند. از میان پروتئینهای شناساییشده، چند مورد تأثیر قابل توجهی داشتند:
پروتئین RAB7: این پروتئین در تنظیم ترافیک وزیکولها در شبکه اندوزوم نقش دارد. Rab7 به ASOها کمک میکند تا از اندوزومها به سیتوپلاسم منتقل شوند، جایی که میتوانند به RNA هدف متصل شوند. فقدان Rab7 باعث کاهش کارایی ASOها شد، زیرا داروها در اندوزومها محبوس میمانند. پروتئین Vps35: بخشی از کمپلکس رترومر است که در بازیافت پروتئینها از اندوزوم به گلژی دخیل است. Vps35 با تنظیم مسیرهای انتقال درونسلولی، به ASOها امکان میدهد تا از موانع سلولی عبور کرده و به مقصد خود برسند. غیرفعالسازی Vps35 باعث کاهش چشمگیر فعالیت ASOها شد.
پروتئین Syntaxin-6: این پروتئین در انتقال وزیکولهای بین گلژی و اندوزوم نقش دارد. Syntaxin-6 به سازماندهی صحیح مسیرهای انتقال کمک میکند که برای دسترسی ASOها به RNA هدف ضروری است. اختلال در عملکرد آن، کارایی ASOها را کاهش داد.
این پروتئین ها با مدیریت ترافیک وزیکول ها، به ASOها اجازه میدهند تا از موانع سلولی عبور کرده و بهطور مؤثر به RNA هدف متصل شوند. یافتهها نشان میدهند که هدفگیری این پروتئینها میتواند کارایی درمانهای مبتنی بر ASO را برای بیماریهایی مانند سرطان یا اختلالات ژنتیکی بهبود بخشد.
این مطالعه راه را برای طراحی داروهای دقیقتر و با تأکید بر بهینهسازی مسیرهای سلولی برای افزایش اثربخشی درمانی هموار میکند.
ارسال نظر