عملکرد اصلی سیستم تولید مثل مردان، تولید اسپرم و هورمون‌ها است. ناباروری مردان می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، به ویژه انحراف در پارامترهای اسپرم که به صورت اختلالات اسپرماتوژنیک مانند فقدان کامل اسپرم (آزواسپرمی)، کاهش تعداد اسپرم (الیگواسپرمی)، مورفولوژی غیرطبیعی اسپرم (تراتوزواسپرمی) یا اختلال در تحرک اسپرم (آستنوزواسپرمی) بروز می‌کند. شایان ذکر است که شیوع ناباروری با عامل مردانه از نظر جغرافیایی متفاوت است و از 20 تا 70 درصد متغیر است. واریکوسل که با اتساع رگ‌هایی که خون را از بیضه‌ها، رگ‌های اسپرماتیک و شبکه پامپینیفرم حمل می‌کنند، مشخص می‌شود، یکی از علل شایع ناباروری در مردانی است که به دنبال درمان در مراکز ناباروری هستند. واریکوسل در 11.7٪ از زوج‌ها شایع است و 15٪ از جمعیت عمومی مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری علت ناباروری در 25.4٪ از مردان نابارور است که در 35٪ از مردان مبتلا به ناباروری اولیه و 75٪ از مردان مبتلا به ناباروری ثانویه رخ می‌دهد. مطالعه حاضر اثرات محافظتی پنیرک Malva sylvestris را بر سلامت بیضه، کیفیت اسپرم و بیان ژن‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو ارزیابی کرد. موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه n = 8 تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه مدل واریکوسل، گروه واریکوسل با انسداد نسبی ورید کلیوی چپ که به مدت 21 روز با 750 یا 1500 میلی‌گرم بر کیلوگرم پنیرک درمان شدند و یک گروه شم جراحی. محتوای اپیدیدیم و تجزیه و تحلیل بافت‌شناسی بافت بیضه حیوانات برای ارزیابی پارامترهای باروری بررسی شد و از qRT-PCR برای تعیین بیان ژن‌های SIRT1، FOXO1، NRF2، NF-κB و TGF-β استفاده شد. نتایج مطاللعه نشان دارد که واریکوسل منجر به القای آپوپتوز، وقوع آسیب DNA، کاهش بیان ژن‌های SIRT1 و FOXO1 و افزایش بیان ژن‌های NRF2، TGF-β و NF-κB می‌شود. بر اساس آنالیز مورفومتریک بافت‌شناسی، درمان با پنیرک افزایش ضخامت قطر متوسط لوله‌های اسپرم‌ساز و ضخامت اپیتلیال در اپیتلیوم اسپرم‌ساز و همچنین وجود تعداد بیشتری از سلول‌های زایا و اسپرم بالغ را نشان داد. در این مطالعه، درمان با پنیرک اثرات آنتی‌اکسیدانی نشان داد زیرا بیان ژن‌های SIRT1 و FOXO1 را افزایش و بیان ژن‌های NF-κB، NRF2 و TGF-β را کاهش داد.