اثر سلولهای بنیادی مزینکایمال بافت چربی و ملاتونین در مدل موش صحرایی آسیب ایسکمی-پرفیوژن مجدد کلیه
آسیب خونرسانی مجدد، که گاهی اوقات آسیب ایسکمی-پرفیوژن مجدد (IRI) یا آسیب اکسیژن رسانی مجدد (به انگلیسی: Reperfusion injury ) نامیده میشود، آسیب بافتی است که هنگام بازگشت خون به بافت (پرفیوژن مجدد) پس از یک دوره ایسکمی یا کمبود اکسیژن (آناکسی یا هیپوکسی) ایجاد میشود.
هدف تعیین اثرات سلولهای بنیادی مزینکایمال مشتق از چربی (AD-MSCs) و ملاتونین بر کلیه در موشهای صحرایی دارای آسیب ایسکمی-پرفیوژن مجدد بود.
شصت موش صحرایی نر به شش گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (C) (n: 10)، گروه شم (S) (n: 10)، گروه ایسکمی-پرفیوژن مجدد (IR) (n: 10)، گروهی که پس از ایسکمی-پرفیوژن مجدد به صورت درونصفاقی (intraperitoneally) با ملاتونین درمان شدند (IR+M) (n: 10)، گروهی که پس از ایسکمی-پرفیوژن مجدد AD-MSCs به صورت موضعی در آنها به کار برده شد (IR+MSC) (n: 10)، و گروهی که پس از IR، ملاتونین و AD-MSCs در آنها تزریق شد (IR+MSC+M) (n: 10). پنج موش صحرایی از هر گروه، در روز سوم و روز چهاردهم خاتمه یافتند. نمونههای خون برای اندازهگیری BUN و کراتینین آنالیز شدند. آنالیز بافتشناسی انجام گرفت.
سطح BUN و کراتینین در گروه IR در مقایسه با گروههای دیگر بالاتر بود(p < 0.05). در گروه IR+MSC+M در روز چهاردهم کاهش معنیداری از نظر آماری در سطح کراتینین مشاهده شد. سطح BUN در گروههای M و IR+MSC+M به طور معنیداری کاهش یافت.(p < 0.05) در گروه IR، از بین رفتن سلولهای گلومرولی و توبولی، بزرگ شدن، و نواحی خونریزی در فضای bowman مشاهده شد. اسکور بافتشناسی در گروه IR+MSC+M در روز چهاردهم به طور معنیداری پایینتر بود.(p < 0.05) در حالی که بیان کاسپاز-۳ و Bax در گروه IR افزایش یافت و در گروه درمانی، به ویژه در روز چهاردهم کاهش یافت (p < 0.05). بیان Bcl-2 در تمام ساختارها در گروه IR منفی بود، در حالی که در گروههای درمانی افزایش یافته بود. نرخ آپوپتوز در گروه IR بالاترین مقدار و در گروههای درمانی کاهش یافته بود (p < 0.05).
ملاتونین و MSC با بهبود عملکرد کلیه و القای مسیر ضد آپوپتوتیک، در آسیب ایسکمی-پرفیوژن مجدد مؤثر بودند.
ارسال نظر