ژن درمانی با واسطه AAV باعث تولید فرزندان بارور در مدل موشی با نقص Lhcgr از نارسایی سلول لیدیگ میشود
هیپوپلازی کامل سلول لیدیگ: با فقدان یا کاهش شدید سلول های لیدیگ در بیضه ها مشخص می شود که منجر به هرمافرودیتیسم کاذب در مردان می شود. هیپوپلازی جزئی سلول لیدیگ: شامل کاهش نسبی در تعداد سلول های لیدیگ است که منجر به درجات مختلف کمبود آندروژن و دستگاه تناسلی مبهم در افراد مبتلا می شود.
نارسایی سلول لیدیگ (LCF) ناشی از جهش ژنی منجر به کمبود تستوسترون و ناباروری میشود. سطح تستوسترون سرم را میتوان از طریق جایگزینی تستوسترون بازیابی کرد؛ با این حال، درمانهای موجود موفقیت محدودی در بازگرداندن باروری نشان دادهاند. در اینجا، ما از یک مدل موشی LCF فاقد گیرنده هورمون لوتئینی کننده/کوریوگونادوتروپین (Lhcgr) برای بررسی امکانسنجی ژن درمانی برای بازیابی تولید تستوسترون و باروری استفاده میکنیم. ما چندین سروتیپ ویروس مرتبط با آدنو (AAV) را غربالگری میکنیم و AAV8 را به عنوان یک ناقل کارآمد برای هدایت بیان Lhcgr برونزا در سلولهای پیشساز لیدیگ از طریق تزریق بینابینی شناسایی میکنیم.
ما پس از درمان AAV8-Lhcgr در موشهای Lhcgr بالغ، بهبود قابل توجه تستوسترون و بلوغ سلولهای لیدیگ را مشاهده میکنیم. شایان ذکر است که این ژن درمانی تا حدی رشد جنسی را بازیابی میکند، اسپرماتوژنز را به طور قابل توجهی بازیابی میکند و به طور موثر فرزندان بارور تولید میکند. علاوه بر این، این اثرات مطلوب را میتوان در موشهای بالغ Lhcgr/ نیز ایجاد کرد. آزمایشهای اثبات مفهوم ما در مدل موش نشان میدهد که ژندرمانی با واسطه AAV ممکن است یک رویکرد درمانی امیدوارکننده برای بیماران مبتلا به LCF باشد.
ارسال نظر