مرکز تحقیقات اورولوژی | توسعه‌ی ماتریکس بدون سلول مثانه خوک برای بازسازی مثانه با استفاده از مهندسی بافت

مرکز تحقیقات اورولوژی | توسعه‌ی ماتریکس بدون سلول مثانه خوک برای بازسازی مثانه با استفاده از مهندسی بافت
لوگو

مرکز تحقیقات ارولوژی

دانشگاه علوم پزشکی تهران

توسعه‌ی ماتریکس بدون سلول مثانه خوک برای بازسازی مثانه با استفاده از مهندسی بافت

انتروسیستوپلاستی افزایشی (AEC) یک عمل جراحی است که در آن مثانه با استفاده از یک بخش روده در بیمارانی که اختلال عملکرد دستگاه ادراری تحتانی دارند و با تمام درمان‌های محافظه‌کارانه به نتایج رضایت‌بخشی دست نیافته‌اند، بزرگ می‌شود. در حال حاضر، مواد و روش‌های جراحی، اصلاح همزمان ناهنجاری‌های دستگاه ادراری فوقانی یا بازسازی گردن مثانه ممکن است بسته به تجربه و ترجیحات جراحان متفاوت باشد. ثابت شده است که AEC با توجه به اهداف جراحی، مانند دستیابی به کنترل ادرار، بهبود کیفیت زندگی و حفظ دستگاه ادراری فوقانی در درازمدت، موفقیت‌آمیز است. مزیت AEC نسبت به تزریق داخل مثانه‌ای سم بوتولینوم - یک روش جدیدتر و کمتر تهاجمی - این است که پیشگیری از آسیب دستگاه ادراری فوقانی و بهبود بی‌اختیاری ادرار به طور قابل اعتمادتری تضمین می‌شود، به خصوص با توجه به اینکه این اثرات جراحی دائمی هستند.

محققان در این مقاله به دنبال یافتن جایگزینی برای روش سنتی افزایش حجم مثانه (enterocystoplasty) بودند که عوارض طولانی‌مدت قابل‌توجهی دارد. آن‌ها با استفاده از مثانه خوک، یک ماتریکس خارج‌سلولی طبیعی به نام BEM (Bladder Extracellular Matrix) تولید کردند که فاقد سلول بوده و برای ساخت مثانه‌ی مهندسی‌شده کاربرد دارد. در این مطالعه، مثانه‌های خوک با استفاده از یک روش دینامیک مبتنی بر مواد شوینده و آنزیم‌ها سلول‌زدایی شدند. سپس بافت‌های آماده‌شده از نظر ساختار بافتی، میزان کلاژن، گلیکوزآمینوگلیکان‌ها، مقدار DNA، مقاومت مکانیکی، و قابلیت خون‌رسانی مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین ویژگی‌های دینامیکی مثانه مانند ظرفیت و انطباق‌پذیری نیز ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که بافت سلول‌زدایی‌شده ساختار اصلی خود (کلاژن و الاستین) را حفظ کرده و مقدار DNA در آن به شکل قابل‌توجهی کمتر از بافت تازه است. این ماتریکس مقاومت کششی و سختی بیشتری نسبت به بافت طبیعی دارد و در آزمون CAM (بررسی رشد رگ‌ها در غشاء آلن‌تویید جوجه) نیز پتانسیل رگ‌زایی آن تأیید شد. از نظر عملکردی، این ماتریکس توانایی حفظ یا حتی افزایش ظرفیت و انعطاف‌پذیری مثانه را نشان داد. در نتیجه، استفاده از روش دینامیک آنزیمی-شوینده منجر به تولید یک ماتریکس مناسب برای کاربرد در بازسازی مثانه می‌شود که هم ساختار مقاومی دارد و هم پتانسیل خون‌رسانی و عملکردی مطلوبی ارائه می‌دهد.

مدیر سایت
تهیه کننده:

مدیر سایت

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
متن مورد نظر خود را جستجو کنید
تنظیمات پس زمینه