محققان در این مقاله به بررسی اثرات ایزوکورستین (quercetin-3-O-β-d-glucopyranoside)، ترکیبی طبیعی موجود در میوه‌ها، سبزیجات و گیاهان دارویی، بر سرطان کلیه و التهاب پرداختند. در مطالعه قبلی آن‌ها، با استفاده از تحلیل تعاملات پروتئین-پروتئین (PPI) و داکینگ مولکولی پیش‌بینی شد که ایزوکورستین با هدف‌گیری ژن‌های IGF1R، PIK3CA، IL6 و PTGS2 می‌تواند نقش ضدسرطانی و ضدالتهابی ایفا کند. در این مطالعه، اعتبارسنجی‌های بیشتر به‌صورت in silico و in vitro انجام شد؛ شامل شبیه‌سازی دینامیک مولکولی (MD)، تحلیل‌های GO و KEGG، آزمون سمیت سلولی، و بررسی بیان ژن با RT-PCR و qRT-PCR. نتایج MD نشان داد که ایزوکورستین پیوند پایداری با ژن‌های IGF1R، PIK3CA و PTGS2 برقرار می‌کند، ولی نه با IL6. همچنین مشخص شد که ایزوکورستین در دوزهای پایین (5 و 10 میکروگرم/میلی‌لیتر) موجب حفظ بقاء سلول‌های طبیعی HEK 293 و در عین حال کاهش رشد سلول‌های سرطان کلیه A498 تا ۴۵٪ می‌شود. در نهایت، نتایج مولکولی بیانگر کاهش معنی‌دار بیان ژن‌های PTGS2، PIK3CA و IGF1R پس از تیمار با ایزوکورستین بود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ایزوکورستین با مهار این ژن‌ها می‌تواند نقش مؤثری در کنترل سرطان کلیه و التهاب ایفا کند.