یک بیومارکر حیاتی و یک هدف درمانی برای سرطان مثانه
زیستنشانگر یا نشانگر زیستی(به انگلیسی: Biomarker) یک شاخص کمی مبین برخی حالاتها زیستشناختی یا شدت یک بیماری است. گاهی به یک ماده که حضورش نشاندهنده وجود یک جاندار زنده است، اشاره دارد. یک نشانگر زیستی در حوزه پزشکی شاخص کمی بیانگر شدت بیماری است. زیستنشانگرها اغلب در بررسی فرایندهای طبیعی زیستی، ارزیابی مواجهه شغلی، سمشناسی، فرایندهای یمنی یا پاسخ دارویی به یک درمان ویژه ارزیابی میشوند و در بسیاری از رشتههای علمی استفاده میگردد.
مطالعه حاضر به بررسی نقش پروتئین Gαi3 در سرطان مثانه میپردازد و تمرکز آن بر بیان، عملکردها و مکانیسمهای این پروتئین است. تحلیلهای بیوانفورماتیکی نشان میدهند که Gαi3 در سرطان مثانه بیش از حد بیان شده و با کاهش بقای بیماران و افزایش درجه تومور ارتباط دارد. دادههای توالییابی تکسلولی نیز بیان بیشازحد Gαi3 را در سلولهای اپیتلیال سرطان مثانه تأیید میکنند. همچنین، افزایش بیان Gαi3 در نمونههای بافتی بیماران تحت درمان موضعی و در انواع مختلف سلولهای سرطان مثانه مشاهده شده است.
خاموشسازی Gαi3 با استفاده از shRNA هدفمند موجب مهار تکثیر، مهاجرت و تهاجم سلولی شده و آپوپتوز وابسته به کاسپاز را فعال کرده است. حذف ژن Gαi3 با روش CRISPR/Cas9 نیز اثرات ضدسرطانی قابلتوجهی نشان داده، در حالی که بیان بیش از حد آن موجب افزایش تکثیر و تحرک سلولی شده است.Gαi3 مسیر Akt-mTOR را فعال میکند؛خاموشسازی یا حذف آن باعث کاهش فسفریلاسیون Akt و S6K شده، در حالی که بیشبیان آن این فسفریلاسیون را افزایش داده است. اثرات ضدسرطانی shRNA علیه Gαi3 با فعالسازی مجدد مسیرAkt-mTOR توسط موتانت فعال Akt1 کاهش یافتهاند.
در بافتهای سرطان مثانه، اتصال قویتری بین پروموتر Gαi3 و فاکتور رونویسی GATA4 مشاهده شده است. خاموشسازی GATA4 موجب کاهش بیان Gαi3 شده، در حالی که بیشبیان GATA4، آن را افزایش داده است. در مدلهای حیوانی، خاموشسازی Gαi3 بهطور قابلتوجهی رشد گرافتهای سرطان مثانه را در نود مایسها کاهش داده و با غیرفعالسازی مسیر Akt-mTOR و افزایش آپوپتوز همراه بوده است.
این یافتهها نقش عملکردی Gαi3 در پیشرفت سرطان مثانه را برجسته میسازند.
بهطور خلاصه، این مطالعه پروتئین Gαi3 را بهعنوان یک هدف درمانی کلیدی در سرطان مثانه معرفی میکند و نشان میدهد که بیان بیش از حد آن با پیشآگهی ضعیف بیماران مرتبط است، در حالی که خاموشسازی یا حذف ژنی آن موجب مهار رشد سلولهای سرطان مثانه در شرایط آزمایشگاهی و مدلهای حیوانی شده است.
ارسال نظر